Nina Ricci Luna EDT 

Bez szalu. Do karmelu wrzucono tu miks soczystych owocow. I nawet to nie jest zly zapach, taki slodziaczek z odrobina charakteru - ale straszliwie bliskoskorny, szybko zniknajacy, po godzinie snuje sie juz slabiutka smuga. Nie kupie, chociaz testowalo mi sie nawet calkiem sympatycznie :-).

Gdy zamykam oczy wwąchujac się w Lunę, mym oczom wyobraźni ukazuje się wielki kocioł w którego wnętrzu wielgachną łychą czyjaś niezidentyfikowana dłoń miesza gęstą,słodką, waniliowo - karmelową zawiesinę ;P Pewnie zaraz stworzy z niej cukierasy :) I w taki oto "jadalny" sposób moje nozdrza odbierają Lunę. Fakt, jest to zapach słodki, nawet bardzo, ale jednocześnie przelamany kwaskowatością owoców, która dodaje mu odrobiny świeżości. Za wanilią w pachnidlach jakiś specjalnie nie przepadam. W Lunie jednak została podana całkiem przyjemnie. Wyraźnie czuć jej madagaskarskosc :) Na dodatek dzięki owocom, które jej towarzyszom nie powoduje u mnie mdłości i zawrotów głowy. Psikadlo całkiem przyjemne, ale bez fajerwerków. Ot,slodki uprzyjemniacz chłodnych, jesiennych wieczorów. Parametry niestety zostawiają trochę do życzenia.

Bardzo chciałam polubić ten zapach. Próbowałam dużo razy. Kocham słodkie zapachy, lecz tutaj jest tego za dużo. Wyraźnie czuć karmel, niestety w postaci właśnie mulącej, migrenogennej. Zapach ten jakoś specjalnie się nie rozwija, nie jest oryginalny, nie zachęca do siebie. Z pewnością znajdą się jego zwolennicy, ale podejrzewam, że wiele osób jest lub będzie rozczarowanych nijakością tej wody toaletowej. Wersję czerwoną- Nina Ricci Nina uważam za niezwykle udaną, również słodką, ale jednocześnie radosną i świeżą, naprawdę oryginalną, natomiast Luna do mnie po prostu nie przemawia. Trwałość i projekcja bardzo średnie.