Tous Man Sport EDT 

Próbkę "Man Sport" marki Tous otrzymałam przy okazji jednego z zamówień w drogerii Hebe (aż się zdziwiłam, bo akurat ta drogeria nie kojarzy mi się ostatnio z chętnym dzieleniem się próbkami). Opakowanie w pięknym lazurowym kolorze z metalicznym połyskiem natychmiast mnie ujęło i rozbudziło wyobraźnię, nasuwając skojarzenia z wielkim oceanem. Miłośnicy słynnego misia, będącego symbolem marki Tous, będą prawdopodobnie zawiedzeni. Niestety flakon tych konkretnych perfum to zwykły wygięty graniastosłup przypominający mi swoją prostotą flakon Oxygene marki Lanvin, tyle że w bardziej topornej wersji. Na pewno prezentowałby się ciekawie w głębokiej szafirowej barwie, jednak producent ograniczył się do dość smutnej i surowej odmiany błękitu. Kierując się kolorystyką opakowania i sportową nazwą, spodziewałam się morskiej świeżości, otrzymałam natomiast niezidentyfikowaną mieszankę następujących nut: korzennej kojarzącej się z lądem, drzewnej kojarzącej się z drewnem i w mniejszym stopniu cytrusowej, która... nie zdążyła jeszcze podelektować się drinkiem nad morzem i też pozostała głęboko w lesie. Na mojej skórze te korzenne akcenty są dość stonowane (na szczęście), przez co zapach wydaje mi się zdecydowanie bardziej unisex niż typowo męski, natomiast już na innej skórze te same nuty wybijały się dość mocno, nadającej zapachowi wyraźnej ostrości. Po testach na kilku skórach (damskich i męskich) widzę, że nie jest to zapach łatwo korespondujący z użytkownikiem i raczej należy go wpisać w kategorię "dla koneserów". Między innymi z tego powodu zaskoczyła mnie deklaracja marki, że kieruje ten zapach do mężczyzny charyzmatycznego. Mnie on kojarzy się bardziej z... wyprawą na grzyby niż liderem czy przywódcą mającym porwać tłumy. Chyba że chodzi tu o armię grzybiarzy, to w porządku. Parametry techniczne nie prezentują się najlepiej. Zapach praktycznie od początku jest bliskoskórny, a po około godzinie lub dwóch kompletnie ulatnia się z nadgarstka. Cenię sobie subtelne kompozycje, jednak niech będą one przynajmniej wyczuwalne. Mam świadomość, że to tylko woda toaletowa, a nie perfumowana, ale tak krótka trwałość w kontekście nie najniższej ceny to nieporozumienie. Prawdę mówiąc, nie wiem komu, na jaką porę i na jaką okazję mogłabym polecić Tous Man Sport. To zapach zbyt swojski, by mógł towarzyszyć właścicielowi na wykwintnych okazjach, a zarazem zbyt smutny, by dodawać energii na co dzień. Nie niesie za sobą szczególnych doznań i dodatkową gwiazdkę stawiam mu wyłącznie za niekonwencjonalność i ten piękny lazurowy metalik, który zrobił fenomenalny wstęp perfumom od Tous.

Naczytałam się w powyższym opisie perfum, że skierowane są do Mężczyzny sympatycznego, charyzmatycznego i z czarującym uśmiechem, a ja po testach się zastanawiam, czym sobie tak z założenia przyjazne Stworzenie miałoby zasłużyć na tak... nieharmonijny, dziwny zapach. W zasadzie nawet ciekawy przez swoją nietypowość (i tylko dlatego oceniam go na więcej, niż 1 gwiazdkę), gdyż męskie wody o morskich akordach lubię najbardziej ze wszystkich, testuję całkiem często, a po raz pierwszy spotkałam się z aż tak pikantnymi, ostrymi, mocnymi, i mnie osobiście drażniącymi nutami w perfumach tego rodzaju – głównie najbardziej przeszkadzającymi mi w sercu Tous Man Sport – imbiru i czerwonego jabłka. Bardzo lubię na Panach perfumy lekkie, a w szczególności morskie, gdyż dodają mnóstwo wdzięku, i akurat mnie przyciągają świeżą, nienachalną bliskoskórnością. Wydaje mi się, że nawet ogry z bajeczki o Gumisiach, spsikane morskimi perfumami zyskałyby na szyku, a mały wazeliniarz Todi prawdopodobnie by wyprzystojniał, pod warunkiem, że byłyby to perfumy rześkie, niekoniecznie Tous Man Sport. Tych perfum to te ogry chyba właśnie używają.