Yves Saint Laurent Black Opium Illicit Green EDP 

Klasyk z pazurem. Ale pazurem pomalowanym na zielono. Mocno zielono! Gdzieś przeczytałam, że słodkie zapachy przechodzą do lamusa i nie będą modne w tym sezonie! Niech ja tylko znajdę tą gazetę, ten artykuł! Porwę i podepczę! Butelka prezentuje się zjawiskowo, jest bardzo ozdobna. Zapach ma DNA zapachu wyjściowego, ale czuć w nim zielone wibracje, czuć nadchodzącą wiosnę. Trwałość super.

Black Opium Illicit Green to nowa wersja klasycznego Black Opium. Od samego początku skradł moje serce. Kawowo-słodki, przełamany dodatkiem energetyzującej zielonej mandarynki oraz smakowitego owocu figi. Zdecydowanie żywiołowy, rozbudzającym zmysły. Czuję się w nim wyjątkowo kobieco, wyjątkowo naturalnie, jakby sam zapach był skrojony tylko dla mnie :) Jestem zakochana w tym zapachu, będzie idealną pozycją na wiosnę. Sam flakon to wysmukły, czarny prostokąty ze zwieńczeniem w kształcie kopuły. Boki połyskują delikatnym srebrem, a środek zdobi wyrazisty okrąg w kolorze neonowej zieleni. W języku Yves Saint Laurent odcień ten symbolizuje skandal i wibrującą ekscytację niekończącej się nocy.

Przy pierwszej możliwej okazji zaopatrzyłam się w odlewkę kolejnego flankera słynnego Black Opium. Neonowa zieleń w mojej głowie zwiastowała świeższą, bardziej dzienną dzięki fidze, odsłonę. Nie ukrywam, że się zawiodłam. IG to delikatni ugładzona, bezpieczniejsza odmiana klasyka. Wybija kawa, duszność, ocieranie w kubańskim, zadymionym klubie. Tylko trochę jakby mniej. Zabrakło mu zadziorności, ciężkiego brzmienia BO. Na szum jaki wokół siebie stworzył - niezbyt udane. Parametry oczywiście są świetne, ładnie projektuje i długo trzyma się skóry. Ale nie jest to zapach, który wyląduje na mojej półce we flakonie. Z przyjemnością wykończę próbkę i raczej już pamiętać o nich nie będę. Dokładnie jak IG może pachnieć wypust, który jest inspirowany oryginałem i próbuje mu dorównać, ale nie jest nim. Nie jest lepszy, ani specjalnie inny. Ot, kolejna wariacja.