Giorgio Armani Armani Prive, Oud Royal EDP 

Jeden z moich trzech ulubionych zapachów Armaniego z serii Prive - po Myrrhe Imperiale i Bois d\'Encens. Znajduje się "na końcu", chociaż jest to równorzędny zapach do dwóch ww. Otwarcie jest trochę podobne do tego z Bois d\'Encens - tutaj też czuję mnóstwo pieprzu, ale jednak mniej niż w "Kadzidlanym Drzewie". Wkrótce pojawia się oud. To, co absolutnie kocham w tym zapachu to to, jak układa się na mojej skórze. Oud nie jest ani trochę słodki, jest zupełnie inaczej przedstawiony niż np. w YSL M7 Oud Absolu, czy w Dior Fahrenheit Absolute. Czuję "drzewny aspekt" oudu, jakkolwiek dziwnie to brzmi. Właściwe zakończenie pojawia się dobrych parę godzin później - jest to kadzidło. Ciągnie się smugą i zostawia niezły ogon. Łączy się wręcz idealnie z oudową żywicą. Prawdziwie królewski oud, możnaby powiedzieć. Trwałość i projekcja, podobnie jak w przypadku wszystkich testowanych przeze mnie zapachów z serii Prive - są fantastyczne. Jeden "psik" wytrzymuje na mnie ok. 20 h, a pefumy zostawiają tłusty "film" na skórze (odradzam aplikację na ubranie!!) Coś pięknego. Kto nie próbował - niech to szybko nadrobi. Cena - bardzo wysoka, ale tu płaci się za jakość, którą po prostu czuć. Używam tego produktu od: Rok z hakiem Ilość zużytych opakowań: Wiele testów

choć to składnik niemal konstytucyjnie przypisany do tamtej części świata. ;) Jednak nie ma w nim orientalnej zwierzęcości, dosłowności trudnej do przeoczenia. Jest za to suchy, stonowany blask, bardzo efektowny i zapadający w pamięć. O doskonałym przemieszaniu składników, które zdają się dopełnieć siebie nawzajem; tak, iż nie jestem w stanie nawet "powyciągać" ich z kompozycji. A to niebagatelna zaleta. Oud Royal trwa przy człowieku jako całkiem spora aura, sferyczna oraz przyjazna w każdej fazie rozwoju. do tego trwała. :) Używam tego produktu od: niecałego roku Ilość zużytych opakowań: na razie tylko jedna próbka oraz odlewka, ale na pewno w końcu będzie flakon :)

Oszczędzałam miesiącami na to spotkanie z legendą. Otwarcie Oud Royal jest bandażowo- żywiczno-imbirowe, ale tym, którzy lubią oud, nie wyda się ono niemiłe. Oud nie jest tak ostry, ani tak chemiczny, jak w Dark Aoud Montale. Ale to bez wątpienia oud, w roli zdecydowanie pierwszoplanowej. Jest obezwładniający, tak obezwładniający i biorący sobie odbiorcę w posiadanie, że po prostu nie jestem w stanie oddychać tylko powietrzem. Chociaż także i powietrza jest dużo. Szafran świeci nad otwarciem, jak księżyc nad Persją, a ja mam wrażenie, że wsiadam na latający dywan. Latający czarodziejski dywan, który oprócz tego, że pachnie- prasuje zmarszczki, nabłyszcza włosy, daje błysk w oku i tak dalej... Zaryzykuję twierdzenie, że tak jest przy każdym spotkaniu z wysoką sztuką- człowiek pięknieje od środka. Ale żeby tak przez nos? Szafran świeci, oud pachnie, ja pięknieję i lecę dalej. Noc jest parna i gęsta od zapachów unoszących się nad ziemią. Wśród nich są gęste, ciężkie, lecz nieoleiste dymy, delikatne akcenty drzewne, mające coś wspólnego z drewnem gwajakowym, poza tym dywan wydaje się przy każdym ruchu emanować lekko przykurzoną ambrą i kadzidłem, które w sercu, wciąż na tle porażająco mocnego akordu agarowego, zaczynają się delikatnie wysładzać. Pojawia się krystalicznie czysty ślad piżma, niemydlanego, odrobinę zwierzęcego, takiego, że ... no… klękajcie wszyscy... oraz wanilia, w ilości mikroskopijnej, ale dla mnie wyczuwalnej. Podobnie jak w Carbone nie mam pojęcia, co takiego ją udaje, bo nuty na ten temat milczą. Baza Oud Royal sięga po drewno sandałowca, dość wiórowate, chłodne i tak świeże, jak dotyk nocnego powietrza, i po kolejną, wspaniałą odsłonę lodowato czystego piżma. Dywan buja w chmurach, ot, tak, a konwersja kompozycji z oudowo-drzewnej w czysto drzewną – i odrobinę świeżą - na mojej skórze zachwyca mnie w dalszym ciągu do utraty tchu. Bo takiego rozwoju zapachu - od nut ciężkich, oudowo-przyprawowo-dymnych do czegoś, co uwiodło mnie w Santal 33 Le Labo, zupełnie się nie spodziewałam. Gdyby ktoś jednak pomyślał,że Oud Royal zredukował mnie do roli słodkiej hurysy na Latającym Dywanie, upachnionej, wypięknionej i gotowej do dostarczenia przed oblicze sułtana, będzie w błędzie. To naprawdę bezkompromisowy, ciężki, władczy i mocny orient, wymagający od nosiciela gotowości na przygody bardziej niezwykłe, aniżeli spotkanie z sułtanem w czasie nocnego lotu. Zredukowanie go do roli uwodzicielskiego ozdobnika to po prostu potwarz dla tego zapachu. Nie mam dość. Po pięciu godzinach nie mam dość, ale Oud Royal nieodwołalnie ze mnie znika. Szkoda, że legendy o całodziennej trwałości, to dla mojej skóry tylko legendy. Jak ta o Latającym Dywanie.

Zapach ten był moim pierwszym zetknięciem z tak osławionym w perfumach oudem, no i chyba ostatnim. Wywarł na mnie głębokie wrażenie i niezrozumienie jak można chcieć pachnieć gabinetem dentystycznym lub szpitalem?? Nie wyczuwam w nim żadnych nut poza właśnie oudem, który przytłacza wszystkie inne składniki,trzeba przyznać trwałość bardzo dobra. Cena moim zdaniem z sufitu, zdecydowanie ma sprawiać wrazenie , że pachnie się czymś wyjatkowym, ale to zwykły szpital! Tym samym jestem przekojąco zniechęcona do poznawania innych oudów.Dwie gwiazdki za trwałość, innych zalet nie dostrzegłam. Używam tego produktu od: 3 tygodni Ilość zużytych opakowań: próbki