Cartier Santos de Cartier EDT 

Od poniedziałku "po godzinach pracy" noszę sobie Santosa do testów (mam bardzo starą miniaturkę). W otwarciu wyczuwam w nim coś jakby kokosowy krem. Ale krem ten, w połączeniu z innymi składnikami (nie wiem, jakimi) daje taką charakterystyczną kamforową nutę. Raz nawet wydawało mi się, że pachniał jak naftalina z szafy, ale nie, to nie to. Zdecydowanie bardziej kamfora. Kokos i kremowość są wyczuwalne cały czas. Bardzo bałem się, że zapach przytłoczy mnie swoją słodyczą, ale nie, jest dobrze zbalansowana ziołowością i "drzewnością". Zapach nie jest ani trochę mdły. Jest bardzo przyjemny. Trwałość jest doskonała, 10-11 h spokojnie, czasem dociąga do 12 przy skromnej aplikacji (przelałem go do 5 ml atomizera) - 2 psiki na szyję w zupełności mi wystarczają. Projekcja jest średnia, ogona nie ma właściwie wcale (nie przeszkadza mi to). I teraz zastanawiam się - gdzie tu jest jakikolwiek dziad?! Gdybym nie wiedział, kiedy Santos został stworzony i miałbym strzelać, to powiedziałbym, że byłyby to lata 90., nawet druga połowa. Owszem, nie jest to słodycz typu 1 Million - i całe szczęście. Jest to słodycz w bardzo męskim stylu. Podoba mi się. Używam tego produktu od: Dopiero zaczynam, prawie tydzień Ilość zużytych opakowań: Rozpocząłem starą miniaturkę

I mimo, ze premiere miał kiedy mówiłem na "muchy tapty", to polubiłem go od pierwszego psiknięcia kilka lat temu. Zgłosiłem, bo dziwi mnie, że nie został zrecenzowany. Jak dla mnie klasa, styl, meski charakter, tak powinny pachnieć wody, które chcą uchodzić za zapachy przyprawowe i męskie. Używam ostatnio nawet w ciepłe dni i zastanawim się, dlaczego osobom wokół oczy łzawią. Nie dla Bossych Egoistów z allurowym "krokodylim" gustem.