Molinard Habanita EDP 

Cóż to jest za zapach! Dla wielbicieli starej szkoły perfumiarstwa i mocnych pachnideł - must have! Oczywiście o ile lubicie zapach tytoniu, bo właśnie taki wydźwięk ma Habanita. Projekcja i trwałość świetne, jak dla mnie - uniseks. Napewno nie przejdziecie niezauważeni:-) Aczkolwiek uprzedzam- Habanita to wymagający zapach, trzeba umieć go okiełznać..niektórych może przerosnąć. Flakon to małe dzieło sztuki: czarny, matowy z wyżłobieniami. Dla mnie bomba!

Zakochałam się w jednej z recenzji tych perfum (czy można się zakochać w recenzji? albo w produkcie recenzowanym nie znając recenzenta ani produktu..? ;) ) w wersji oryginalnej . Nic na to nie poradzę,że jestem tak podatna na czyjeś słowo...hm..pisane..? ;) Pan ..bo to Pan pisał tę recenzję porównał Habanitę do męskiego Fahrenheita (nota bene przeze mnie uwielbianego,ale wiem ,że jest trudny zarówno w noszeniu jak i odbiorze dla niektórych). Poza tym pisał o tym, że to perfumy, które wymagają Mocy-obojętnie jakiej :fizycznej , duchowej czy mentalnej...i tak jest. Pan ogólnie jest zakochany w tych perfumach ,ale nie czuł ich nigdy na kobiecie..Oj i się rozpisałam i rozmarzyłam..;) Recenzja sprzed paru lat więc myślę,że u tego Pana już się trochę pozmieniało..Mam tylko nadzieję,że dalej kocha te perfumy i wie (a może nie wie;) ,że dzięki jego recenzji niejedna kobieta je pewnie zakupiła;) Co ja czuję..? Czuję lekki dymek , gorycz ,ale i coś słodkiego, coś wibrującego w nich jest. Nie będę się rozpisywać nad poszczególnymi składnikami bo aż takim "nosem" nie jestem może napiszę z czym mi się kojarzą....Kojarzą mi się z takim ekskluzywnym klubem dla bogatych dżentelmenów i tylko dla nich;) z właśnie uwalniających się tam zapachów cygar, skóry , męskich perfum i wód kolońskich...mogłaby tam się zabłąkać kobieta..specjalnie lub nie..coś jak w "9 i 1/2 tygodnia..;)" Kojarzą mi się też z Monicą Belucci - trochę mroczne, trochę męskie i agresywne w odbiorze , a jednak dla niektórych sensualne..To zapach jak dla mnie trochę z nutą męskości, którą nie każdy w perfumach zniesie, ja mogę je nosić..W sumie po chwili ich nie czuje..nie wiem co jest , ale moje ciało wchłania ten zapach tak, że mój nos, jeśli nie spryskam ubrania go nie czuje.. Mój niestety szanowny mąż też nie czuje..ogólnie on jest kompletnie znieczulony na wszelakiego rodzaju perfumy nad czym ubolewam..no ale co zrobić..:( Pozostaje mieć nadzieję,że kiedyś, ktoś poczuje ode mnie tę Habanitę ,a wtedy...

Jak wiadomo oryginalna Habanita ma 80 lat :) Ma piękną historie powstania- kiedyś aromatyzowano nią papierosy. Dopiero później wsadzony ja w czarny flakon od Lalique i motywem płaskorzeźby Oryginalna Habanita czyli dla mnie zapach smutku , mroczności i tęsknoty- po prostu My Signature Scent , nie to , żebym była mroczną pesymistką po prostu w niej odnalazłam to , czego zawsze szukałam w perfumach. Wersja którą opisuje teraz tj z 2012 roku jest pięknym przedłużeniem historii tego genialnego tworu , ma natomiast lekko inny wydzwięk Habanita 2012 to zapach kobiety spragnionej bliskości- erotyczny , gęsty niesamowicie sensualny. Kojarzący się osobiście z Casablancą- nie w ten sposób co Jasminne & Cigarette od Eldo- to było spojrzenie Bogarta. Habanita to kobieca odpowiedź Ingrid Bergman na najpiękniejsze miłosne spojrzenie miłosne a nawet i najlepszą podszytą erotyzmem i bólem scenę w dziejach kina W tej Habanicie jest miłość , tęsknota , nadzieja ale również kropelka żalu i wstęga papierosowego dymu Ona się nawet nie otwiera ona atakuje skóre i od pierwszej sekundy doskonale do niej przylega i układa się jak w naszej dłoni , dłoń tego którego szukałyśmy przez całe życie... Wjeżdża silnym akordem gorącego piżma i orientalnej ambry. Na tym spoczywa słodziutki absolut waniliowy w otoczeniu dość chłodnej żywicy Jeszcze nie zdążymy sobie do końca wyobrazić podstawy zapachu a ona już skręca w stronę owocowego sadu- czuć malinę taką prosto z krzaczka i dojrzałą brzoskwinie toczoną po kuchennym stole przez troskliwą dłoń- a wszystko to na naturalnie słodkim ylang Dalej swoje 5 minut ma akord mchu i ziemistego leśnego runa który szybko tonie w objęciach heliotropu , oparach pudru i świeżo prażonych migdałów W Habanicie nie dominuje nic- każda nuta gdy już ułoży się na skórze gra ze sobą bardzo harmonijnie, jest to szalenie złożony zapach i sama spędziłam kilka tygodni w jego towarzystwie kontemplując co ja tu czuje tak naprawdę Jak klasycznej Habanity nie śmie wsadzić w żadne ramy , tak ta wersja jest dla mnie kwintesencją kobiecości i wysublimowanego magnetyzmu Habanity nawet nie noszę- ona tworzy moją Aure- zostanie ze mną do późnej starości wraz z czarną Walewską :) I wiem , że wszystko będzie dobrze :) LOVE , LOVE THIS :)

Cóż najlepiej przechowuje zapach? W mojej ocenie - tkanina. Psiknięte na rękaw płaszcza, na kołnierz czy szal, dobre perfumy żyją bardzo długo. Przyszło mi to na myśl po spotkaniu z Habanitą. Są takie zasłony, grube i ogromne, jak kurtyna w teatrze. Powiedzmy, że nigdy nie prane z racji gabarytów. Stają się wowczas swoistym zapachowym pamiętnikiem. Jeśli taka tkanina pochodziłaby z kabaretu Moulin Rouge, uzyskalibyśmy mix aromatów: dymu nikotynowego, alkoholu, ludzkiego potu, pudru, mocnych kobiecych pachnideł, naręczy kwiatów i... kurzu. To pamiętnik Habanity. Odległe dżwięki, krótkie miłostki, półmrok. Wspomnienia dumnej, wciąż wyraziście umalowanej, dojrzałej kobiety, opowiadającej swoją historię. W miarę opowieści kobieta rozpromienia się i młodnieje. Tak, właśnie w samym sercu Habanity jest nuta nieskrępowanej radości. W końcu oddala się i zostaje...kurz. Ciekawe. Używam tego produktu od: miesiąca Ilość zużytych opakowań: odlewka edp

Na innych stronach pojawia się o Habanicie wiele negatywnych komentarzy. W istocie nie jest to zapach łatwy w odbiorze, niektóre recenzje były jednak przerażające (niemyte stare ciała, sikające zwierzątka). Z reguły podobają mi się zapachy zbierające skrajne recenzje, a jako że nuty bardzo mi odpowiadały (i do tego jestem odważna) - kupiłam Habanitę w ciemno. Pierwsze wrażenia - krem nivea i kwiatki stojące na parapecie u mojej babci (potem skojarzyłam, że to geranium), było też lekko czuć gumę i puder. A mój mąż wtedy stwierdził, że przypomina mu to zapachową gumkę do mazania. Nieco później poczułam iglaki i jak gdyby zwiędłe kwiaty (bardzo mi się podoba ta faza). Na mojej skórze zawsze doskonale czuć wanilię, dlatego końcowa faza okazała się słodką niespodzianką. I do tego te wędrujące tu i ówdzie składniki męskich perfum, które uwielbiam. Jak dla mnie: kolejny wspaniały zapach! Ale również uznam go za zapach bezpieczny (gdzie te niepokojące wiedźmy z innych recenzji? nie wiem). Ale zawsze biorę poprawkę, bo to tak jest z moją skórą: nawet najbardziej niepokorne perfumy (a naprawdę uwielbiam eksperymentować) pachną "bezpiecznie", ma to swój urok, bo mogę spróbować naprawdę wszystkiego, choć nie ukrywam, że czasem chciałabym, żeby jakiś zapach rzucił mi wyzwanie. Habanita do takich nie należy , ale z pewnością trafia na moją listę. Używam tego produktu od: 3mce Ilość zużytych opakowań: w trakcie

długo się whałam, żeby kupić Habanitę, bo nie znałam zapachu, zaś na forach czytałam jakies bzdury chyba użytkowniczek na fazie literackiej, których po prostu nie dało się czytać. w końcu udało mi się zdobyć odlewkę i postanowiłam po ludzku napisać coś o tych perfumach. pierwsze wrażenie - o nie, staroć z zakurzonej szafy. kurz i zasuszony kwiatek. otwarice rzeczywiście przypomina mi stare aldehydowe perfumy w stylu Arpege (ale Arpege jest bez tych ton kurzu). po minucie jest już lepiej. czuć wysuszony na słońcu tytoń, świeży, miło pachnący. do tytoniu dochodzi delikatna nuta wanilii, ledwie wyczuwalnej. miesza sie ona z geranium. jest miło, trochę zielono. po chwili czuć jakby około pół kilometra gdzieś ktoś palił opony (to mastyks). zapach dymu miesza się z tytoniem , roślinami i wanilią. czuję wetywer, bardzo niewiele jaśminu, cedr, gałkę muszkatołową i mech. no i może trochę żywicy. zupełnie jakbyśmy w zimowy wieczór weszli do pełnej knajpy. tu muzyczka, tu tańce, tu ktoś usnął na stole, piękne panie z kieliszkami przy okrągłym stoliku. Paryż 1921. Nad stołami unoszą sie obłoki z cygar, woń alkoholu. Jeśli ktoś nie umie sobie tego wyobrazić, wystarczy, że odwiedzi jakikolwiek sklepik z tytoniem. to geneza Habanity. zapach jest gęsty , dymny, słodko - gorzki (z przewagą gorzkiego). ten zapach ma kolor sepii, jest brudny, jesienny, wieczorny. nie jest typowo kobiecy, wręcz jest męski. na samym końcu kojarzy mi się z 19 Chanel. trwałość dobra, raczej bliskoskórny. nie wiem za bardzo, gdzie mogłabym wyjść w Habanicie. w tych czasach. owszem, kupię sobie flaszkę, ale będę używała w domu, do czytania książek, malowania. podoba mi się, bardzo niedzisiejsze perfumy w dobrym tego słowa znaczeniu. Używam tego produktu od: odlewka Ilość zużytych opakowań: 2 tygodnie