Lorenzo Villoresi Patchouli EDT 

Paczulowce lubia moja skore i ja tez lubie, jak mnie otulaja. Nie lubie natomiast ich kadzidlanej odmiany, takiej z ambra i wanilia (typu Montale Patchouli Leaves czy Etro Patchouly). Szukajac paczulowcow wybieralam zawsze ich gorzkie, ziemiste odmiany - tak jak Santa Maria Novella. Villoresi od poczatku mnie zaintrygowal - jeszcze przed powachaniem przeczytalam, ze jest to bardzo kontrowersyjny smierdziuch, kojarzony z czyms splesnialym, sztucznym, odrzucajacym. Lubie kontrowersje, zatem zamowilam sobie probke. Od razu poczulam, ze to moj paczulak. Zapach rozdziela sie na dwie warstwy: gorna - szara, chlodna, ziemista, mech + paczuli i dolna - tyton, skora, resztki dymu z kadzidla... troche zywicy i terpentyny... Nie czuje nic kontrowersyjnego, zgnilego i splesnialego. Zapach otula mnie i przylega do skory. Dobrze sie w nim czuje. Używam tego produktu od: 3 mce Ilość zużytych opakowań: 2 probki i napoczety flakon 100 ml

Paczulowy potwor. Zapach sprawia wrazenie zepsutego.. paczula pociąga za sobą bardzo wyrazną smugę szarego prochu...ktorą bez dluzszego zastanowienia można skojarzyc z zapachem plesni. Do tego wióry szarego mydła, rowniez w nadmiarze. Lubie mocne wrazenia zapachowe, ale patchouli przekracza pod tym wzgledem wszelkie granice mozliwosci. Do tego spore ilosci suchej ziemi i wilgotnego drewna. Nie znalazlam w nim ani jednej przyjemnej dla nosa nuty. Po 5 minutach biegłam szorowac nadgarstek... drugie podejscie wyglądało podobnie. Moze mam po prostu pecha do paczuli... Flakonik piękny, ale jego zawartość...... Używam tego produktu od: testy Ilość zużytych opakowań: testy