Les Parfums De Rosine Rose Praline EDP 

Jestem dzieckiem Colette, Palais Royal, Prousta i Montmartre\'u. Jeśli każą jeść XIX wiek łyżkami, zrobię to. Jeśli komuś ma się przytrafić Godzina Pąsowej Róży, proszę, niech będę to ja. Mam słabości natury kulinarnej i natury egzaltowanej, szukam zapachów, miejsc i ludzi ewokujących moją nostalgię - która, nie usypiając nigdy zanadto, ożywa gdy tylko jej czułki dotkną wystarczająco welwetowego obicia ścian. Rose Praline... Brzmienie współgra z naturą zapachu. Rose Praline pozostaje w sferze moich poszukiwań produktem dostatecznie retro, dostatecznie nostalgic, dostatecznie nie-XXI-wiecznym. Przyznam się, nie używam. Odkręcam korek i wącham tylko. Odurzam się tym, co być może, było udziałem postrzelonej mej siostry Klaudyny, powłóczystej Odety, oblubienicy książąt Mistinguett, Colette owianej kaszmirowym szalem. Wasza różana, sentymentalna Madeleine... ;) Używam tego produktu od: zimy 2011 Ilość zużytych opakowań: jedno

Nigdy nie przypuszczałam, że zachwyci mnie zapach różany. Dostałam próbkę tych perfum przypadkowo i zachwyciłam się. Kiedy byłam, mała chodziłam z Babcią zbierać płatki dzikiej róży, potem Babcia robiła z nich konfiturę, którą dodawała do nadzienia do najpyszniejszych kruchych rogalików - i perfumy przypominają cały ten długi proces: i zapach różanych płatków i zapach upieczonych, jeszcze ciepłych rogalików i herbaty. Coś cudownego, kojącego i wesołego. Trwałość na 4 z dwoma. Używam tego produktu od: próbka Ilość zużytych opakowań: 0 ale chciałabym je mieć