Gucci Mémoire d’une Odeur EDP 

Dawno nie wąchałam tak oryginalnych perfum - na tle nowości i popularnych klasyków Memoire d'un Odeur to naprawdę wyróżniający się zapach. Na tyle, że o wiele bardziej przypomina mi zapachy niszowe, niż 'sephorowo-douglasowe' szlagiery;-) Pomimo, że na codzień noszę raczej cięższe zapachy (Black Opium, Guilty, Good Girl), to ten, przez swoją unikatowość po prostu skradł moje serce (albo raczej - nos;-)). Na początku mocno wyczuwalna jest głównie nuta rumianku (najpierw dosyć ostra, po chwili już znacznie delikatniejsza) potem zapach łagodnieje, staje się bardziej kremowy, ciepły, mleczno-migdałowy. Producent podaje, że jest to unisex i w pełni się z tym zgadzam - zapach pięknie wybrzmiewa na damskiej skórze, ale i mężczyźnie będzie dobrze pasował (i nie sprawi wrażenia pomylenia perfum z pachnidłem partnerki;-). Projekcja nie jest bardzo duża, zapach jest raczej bliskoskórny, za osobą noszącą go nie ciągnie się długi ogon - a przez to nadaje się do noszenia nawet w gorącą pogodę, czy gdy pracujemy w jednym pomieszczeniu z innymi ludźmi i nie chcemy ich podduszać;-). Memoire kojarzy mi się ze słonecznym, gorącym latem, z wysuszoną od upału i słońca łąką, z beztroską na łonie przyrody. Przywodzi mi na myśl dzieciństwo, wakacje u babci na wsi, spacery po polach i łąkach. Kiedy go używam, od razu poprawia mi się humor:-). Nie jest to raczej zapach z kategorii 'zbieraczy komplementów', ale daje takie uczucie przyjemności, beztroski i relaksu że uwielbiam go nosić. Trochę ubolewam nad trwałością - jak na EDP (kupiony w perfumerii i na pewno oryginalny...) utrzymuje się na mnie słabo - kiedy nałożę go tylko na skórę, nie czuję go już prawie wcale po ok. 2 godzinach, na ubraniach jest trochę lepiej (ok. 4-5 godz.). Szkoda, bo zapach jest cudowny i chciałabym, żeby towarzyszył mi dłużej... Flakonik jest według mnie przepiękny - zielone szkło cudnie załamuje światło, całość jest bardzo stylowa i retro, no i pasuje do zawartości. Podsumowując: Memoire d'un Odeur to bardzo oryginalna propozycja, świetna dla osób lubiących przyrodę, sielskie klimaty i retro styl. Jest bardzo przyjemny w noszeniu, nie drażni otoczenia, cudownie poprawia nastrój. Świetny na wiosnę i lato. Ma prześliczne opakowanie, które jest prawdziwą ozdobą toaletki. Trwałość na mnie jest słaba, ale tak pokochałam ten zapach, że wybaczam mu ten mankament.

Perfumy otrzymałam w prezencie, zdecydowanie jest to słodki, ale delikatny zapach, mocno czuć wanilię. Zdecydowanie na lato lub na wiosnę, lubiane przeze mnie piżmo w perfumach aspirowałoby do ulubieńca, gdyby nie ta fatalna trwałość... W zasadzie po godzinie użycia tych perfum nie czułam już nic. wielka szkoda, bo byłby to lubiany przeze mnie dzienniaczek. Flakon piękny.

Bardzo ciekawy zapach. Trudny do określenia, do zdefiniowania. Bardzo oryginalny. Niebanalny i zagadkowy. Zaskakujący oraz niezwykle intrygujący. Perfumy są intensywne, trwałe. Idealne na chłodne wieczory. Posiadają ładny, prosty flakon.

Cudowne perfumy, które powalają z nóg. Bardzo delikatny wręcz pudrowy zapach, w którym mozemy spotkac ogromna ilosc cudownych nut zapachowych. Bardzo poprawia mi humor i dodaje pewności siebie.

Owszem, przyznaję, flaszkę kupiłam w ciemno, bez testów choćby na blotterze, bez odlewki i bez krzty kontaktu z zapachem, pod wpływem internetowej recenzji. Czułam, że mi się spodoba (lubię rumianek, lubię zioła, lubię drzewne nuty w delikatnym wydaniu, więc co mogło pójść nie tak?), ale nie przypuszczałabym, że zaniemówię z zachwytu. Gucci zaczarował mnie obrazem przeszłości, ale nie tyle moimi własnymi wspomnieniami, co kreacją czegoś, co mogłoby być, ale dziwnym trafem wcale, a wcale nie wyryło się w pamięci, tylko w wyobraźni. Miało zatem miejsce czy jednak nie miało? Cóż, perfumeryjne wytwory Gucci zawsze postrzegałam jako odrobinę przewrotne, ale tego pytania się po nich nie spodziewałam. Jeden zero dla ,,Memoire..." Nietaktem byłoby napisać, że kompozycja czymś się otwiera, a czymś zamyka. Jest raczej jak nieznany, olfaktoryczny pejzaż, który oglądany z różnych stron, nosi na sobie odmienny blask słońca i wygląda nieco inaczej. I chociaż czymś niezwykłym w perfumach jest rumianek, który przykuwa uwagę oka ( spisie nut) i nosa, to dla mnie czymś szalenie oryginalnym jest jego duet z piżmem albo i samo piżmo. Cóż za przedziwny ma wydźwięk w tej kompozycji! Spokojny, chłodny, ale zarazem przyjemny i radosny. Jest trochę jak skóra słona od potu, ale w żadnym razie skóra mokra i rozgrzana. To skóra starannie smagana zimnym, wieczornym, sierpniowym wiatrem, który niesie zapach ziół. Trochę jest w nim też chłodnej skóry staruszka i pary z jego kubka z rumiankową herbatą. A może to raczej dziecko, które po całym dniu zabawy chlapie się w balii, a z rączek wyślizguje mu się rumiankowe mydło? Chyba, że jednak jest tam raczej jakaś ziołowa, kojąca maść, wtarta w świeżo zasklepioną ranę... Coś podpowiada obraz za obrazem, bez konkretów, z mnóstwem prawdopodobieństw. Jest w tym splocie rumianek-piżmo piękna, sielska autentyczna czystość. Cały czas czuję, że skądś ją znam, że gdzieś to już było, ale żeby udało mi się uchwycić gdzie... Nie, jak dotąd nie udało się. Woń jest bardzo bliskoskórna i dobrze. Oszalałabym w przeciwnym razie, zastanawiając się, co to za zapach oraz skąd i czy go w ogóle znam. Za to trwałość ma rewelacyjną, szczególnie na ubraniach. Do tego przepiękny, bardzo dobrze oddający klimat, flakon. Podsumowując: Nie polecam osobom dla których perfumy to odświeżający wyrób kosmetyczny., który ma być ładny, trwały i projektujący swoją obecność na kilometrowe odległości. To jest zapach dla czytelników olfaktorycznych powieści, archeologów wspomnień i poszukiwaczy perfumeryjnej Atlantydy.

Mémoire d’une Odeur oprócz swojej trudnej do zapamiętania nazwy nie jest ani dziwny, ani dziwaczny. To po prostu rzadko spotykana definicja zapachu. Unikatowa woń i wyżyny sztuki perfumeryjnej. Najbardziej "inteligentny" zapach z jakim miałem dotąd do czynienia. Nie krzyczy, nie uwodzi, nie wywołuje wielkich emocji, ale ma w sobie to COŚ, co mnie cholernie pociąga i uzależnia. Niestety, tego "cósia" nie jestem w stanie zdefiniować. To jakaś mieszanka subtelnego piękna z dodatkiem nostalgii... Mémoire d’une Odeur doskonale stapia się z moją skórą, dodaje jej szlachetności, a jego subtelny, bardzo wyrafinowany, początkowo lekko ziołowo-apteczny aromat powoduje, że po prostu muszę mieć go na sobie, choćby na skrawku ciała, by móc od czasu do czasu wwąchać się w to arcydzieło. A to dlatego, że przy nim, większość perfum które mam, zdają się być zbyt oczywistymi i prostymi. Mémoire d’une Odeur to moim zdaniem doskonały zapach dla indywidualistów i osób, które wolą jego piękno zatrzymać dla siebie, zamiast ziać nim na parę metrów. Kończąc, chciałem jeszcze dodać, że Mémoire d’une Odeur ma jeszcze jeden ciekawy aspekt. Z biegiem czasu zyskuje na mojej skórze moc, zamiast ją tracić, a jego trwałość, która początkowo wydaje się średnia, po pewnym czasie okazuje się zaskakująco dobra, choć ciągle bliskoskórna. Na blotterze natomiast, zdaje się być nieskończona. Po pierwszych testach globalnych stwierdziłem, że flakon MUSI być mój, bo dotąd nie poznałem tak pięknego dziwoląga. I jest...

Jak tylko zobaczyłam tą zieloną bueteleczkę, to przepadałam i wróciły ze mną do domu. Może trochę pochopnie. Preferuję bardzo słodkie, mocne, ciężkie zapachy. Gucci Memoire to zupełnie inna, nie moja bajka, ale czasem mam ochotę na takie dziwaczne fanaberie. Tak, ten zapach jest dla mnie dziwaczny, co nie równa się ekscentryczny. Po prostu jest bardzo inny. Perfumy mam już kilka miesięcy i mam co do nich bardzo mieszane odczucia. Jest to zapach unisex, ale ja nie wyobrażam ich sobie na mężczyźnie. Ogólnie są one specyficzne i spodobają się raczej wąskiemu gronie obiorcy. Więc mało prawdopodobne że ktoś będzie nimi pachniał. W końcu mają bardzo skrajne opinie, większość raczej negatywnych. W Gucci Memoire dominuje rumianek i są to pierwsze perfumy z rumiankiem jakie znam. Jest on tak intensywny, że ten zapach przywodzi mi na myśl herbatkę ziołową dla dzieci. Ale nie są to takie zioła, które kojarzą się z magią, zaczarowanym lasem, itd. Jest to zapach spokojny i dający poczucie bezpieczeństwa. Po prostu. Ma być to coś nieprzypisanego płci ani czasom i tak może być. Nie mam co do niego jakiś większych wyobrażeń. Co rzadko się zdarza. Wyczuwam też jaśmin, który bardzo lubię i on delikatnie osładza ten zapach. Chociaż pozostaje on w strefie ziołowo. ciepłych. Zielony flakon w stylu vintage mnie zachwycił. Jest prosty i piękny. Ten zapach ma swój urok, nie jest pospolity, tylko inny. N apewno jest to coś oryginalnego, bez nuty tandety i plastiku. Nie zbyt się on rozwija i trwałość jest fatalna. Czuć go może z 4 godziny, co jak na perfumy z tej półki cenowej jest słabe. Mam swoją 40 ml buteleczkę. Na pewno nie prędko zużyję, ale lubię je sobie czasem po prostu powąchać i zwolnić.

Lato zawsze obfitowało w wysyp cudownie pachnących zapachów wód, które od razu lądowały na mojej półce. W tym roku klęska urodzaju, bo nie znalazłam dla siebie nic, a na liście flakonów było wiele. Był i na niej i ten zapach od Gucci. Jest zupełnie nijaki, trochę jak połączenie świeżo skoszonej trawy z ziołami i nutą cytrusów. Takie nic, nie wyraziste, nie świeże, żadne. W dodatku trwałość żenująca.

Mialam to szczescie, ze dostalam calkiem pokazna probke tych perfum. Sa piekne. Swieze, trawiaste, wiosenne bym rzekla. Dlugo utrzymuja sie na skorze. Nadaja sie na co dzien (nie pachna 'wieczorowo'). Flakonik bardzo elegancki.