Coty L`Aimant EDT 

Natrafiłam na tę wodę przypadkowo, podczas przeglądania oferty perfumerii internetowej. To, co mnie przekonało, to porównanie do Chanel no⁰5 Oczywiście, zwróciłam uwagę na cenę i nie spodziewałam się idealnego odwzorowania. Zresztą, nie jest to zapach typu odpowiednik, tylko oryginalny produkt Coty. Zapach z gatunku kwiatowo-aldehydowych. Rzadko spotykana nuta, co bardzo mi odpowiada, bo nie lubię powtarzalności i nudy. Ma taki kremowy charakter. Koleżanka powiedziała, że pachnie jej kremem Nivea;) Widziałam już to porównanie w jednej z recenzji. Dla mnie ma w sobie świeżość, czystość. Lubię używać go na dzień. Nie jest zbyt trwały. Buteleczka prosta, bez ozdobników.

Moja wersja tego zapachu jest w koncentracji parfum de toilette, na ostatnim zdjęciu w zgłoszeniu (buteleczka z czerwonym napisem). Wzięłam w ciemno – cena bardzo przyjazna, a najczęstsze porównanie to Chanel nr 5, a czy tak jest rzeczywiście? Cóż, im dłużej noszę zapach Coty’ego, tym odleglejszy od dzieła Ernesta Beaux mi się wydaje, choć rodzina ta sama, kwiatowo-aldehydowa. Czy to znaczy, że mamy do czynienia z słabej jakości ersatzem? Bynajmniej; nawet, jeżeli L’aimant był mocno inspirowany pachnidłem konkurencji, to nie jest on marnym zamiennikiem, a zapachem zgrabnie zmieszanym, z swoim indywidualnym charakterem. Jak Piątka ma dla mnie kolor bladożółty, jak światło słoneczne w mroźny, zimowy poranek, które nie grzeje, a jedynie rozświetla krótki dzień, tak L’aimant jest żółtym-nasyconym, kolorem przypomina skórkę soczystej i dojrzałej cytryny. Kogo odstrasza aldehydowe otwarcie bardziej znanego pachnidła, tego L’aimant powinno miło zaskoczyć, bo rzeczywiście aldehydy są tu przyjemnie mydlane i dosłodzone truskawkami. Perfumy rozwijają się w ciepły, kremowy bukiet, z mocno wyczuwalnym ylang-ylang (niestety, nie wyczuwam krwistoczerwonych róż, o których wspominają inni recenzenci w internecie) i mają bardzo przyjemną bazę, która (jak dla mnie) minimalnie zahacza o L’Heure Bleue, zapewne dzięki obecności tonki w składzie. To, czego mi w nich brakuje, to niewątpliwie irys, który w chanelce dodaje elegancji i efektu kaszmiru. Jakość użytych składników (może ze względu na wiek mojej buteleczki) jest naprawdę satysfakcjonująca i nie czuć, że jest to zapach za mniej niż 30 zł, mają niezłą projekcję i wytrzymałość. Myślę, że to dobry wybór na co dzień (na oficjalne okazje mogą być jednak za mało dystansujące i chłodne), szczególnie jeśli lubi się przyjemną mydełkowość i kwiaty (bardzo lubię), choć muszę mieć nastrój, by nimi pachnieć. Zalecam oszczędne dawkowanie – lekki ślad zapachu będzie się za nami ciągnął, w większej ilości mogą być mdlące, ponieważ są to perfumy dość słodkie.

L'Aimant często są nazywane ''odpowiedzią Coty na No.5 Chanel'', ile w tym prawdy, nie wiem. Wiem natomiast, że podobieństwo do kultowej 'Piątki' jest jedynie w bazie oraz tym, że w składzie znajdują się aldehydy. ZALETY: -Flakon: bardzo ładny, prosty, estetyczny, atomizer działa bez zarzutu, rozpylając delikatną mgiełkę. -Cena: za 50 ml EDT zapłaciłam 40 zł, cena jest więc bardzo przystępna -Trwałość: mimo koncentracji EDT, zapach jest bardzo trwały, na mojej skóze utrzymuje się nawet 12 h, na szalach, żakietach, płaszczach trzyma się aż do prania. Otwarcie zapachu jest bardzo świeże, kremowe, delikatnie mydlane, podszyte nutą owoców (ja wyczuwam truskawkę). Pierwsze skojarzenie? Krem Nivea! Mój ukochany! Tutaj podbity dodatkowo kwiatami i delikatną słodyczą truskawki. Aldehydy są wyczuwalne, ale delikatne, a więc inaczej niż w No.5. Mamy tutaj także słodycz neroli, różę,ylang-ylang, co nadaje perfumom wydźwięk retro-nie wyobrażam sobie, by teraz ktoś wypuścił taki zapach, skoro królują aromaty gourmandowe. Baza jest pudrowa, lekko drzewna, ale mydlany charakter perfum pozostaje zachowany. Perfumy są znacznie bardziej przystępne, niż 'Piątka', nie są tak surowe, wymagające oraz poważne. Są bardziej noszalne, dobre na co dzień. Oczywiście, nie będą dobrze układać się na trzpiotce czy na fance stylu 'disco-błysko', ale na młodej kobiecie, preferującej klasyczny styl ubierania, szykownej, będą stanowiły doskonałe uzupełnienie stylu. Zapach jest radosny, otulający, uspokajający, czuję się w nim bardzo dobrze. Jest często komplementowany, ponieważ nie jest znany. Nigdy nie usłyszałam negatywnych opinii, chociaż moja przyjaciółka upiera się, że pachną jak Chanel - a gdy noszę klasyczną 'Piątkę', to dziwnym trafem nigdy jej nie rozpoznaje ;) Projekcja bardzo dobra, jest wyczuwalny przez otoczenie, zostawia delikatny obłoczek luksusowego, kwiatowego mydełka. To naprawdę ciekawy zapach, fakt, trzeba lubić tego typu aromaty, ale jeśli pozwolimy mu na dobre zadomowić się na naszej skórze, odwdzięczy się wspaniałym, kremowym aromatem z nutką białych kwiatów i róży. Lubię i będę używać, to naprawdę porządne perfumy, niemal już zapomniane, a szkoda. Warto poznać, zanim zniknie z rynku, mimo porównań do Chanel, ten zapach ma swój własny charakter i dobre parametry użytkowe. Polecam.

L\'Aimant było odpowiedzią Coty na Chanel no 5. Rzeczywiście przypomina Piątkę, jest jej bliskim krewnym. Ta sama kategoria i wszechobecne aldehydy. Aldehydy mydlane i kobiece, przypominają znany krem Nivea. Jest to typowy zapach retro, nie ma mowy żeby tego typu twór był stworzony dzisiaj. W otwarciu czuć delikatnie owocowe akordy przeplatane z nutami kwiatowymi. W bazie L\'Aimant to delikatnie pudrowy aromat. Jest to alternatywa dla tych, którym klasyczna Piątka po prostu nie odpowiada ze względu na swoją surowość. L\'Aimant to wersja bardziej noszalna, bardziej słodka, mająca ten ludzki, codzienny pierwiastek. No 5 kocham i szanuję, bo to arcydzieło wszechczasów, ale L\'Aimant to bliski, mniej inwazyjny i bardziej codzienny odpowiednik pozbawiony wyniosłości Piątki. Używam tego produktu od: Nie dawno Ilość zużytych opakowań: W trakcie pierwszego

Mogę się oburącz podpisać pod recenzją Lady Violet. "L\'Aimant", czyli Magnes był kultowym zapachem czasów wczesnego Pewexu i... mojej pierwszej miłości. Główne akordy to róża, aldehydy, białe kwiaty, drewno i słodycz, która trwała i trwała na skórze. W sumie, aż 15 nut zapachowych, uwalniających się (w różnej, jak dla mnie) kolejności. Miałam wodę w sprayu i w buteleczce i dezodorant, ale wiem, że w owym czasie, na magicznym "zachodzie" były dostępne także pudry, talki i mleczka "L\'Aimant". Własnie ta trwałość i słodycz, to dwie główne cechy charakterystyczne, które zostały mi w pamięci na równi z drapaniem szyi przez młodzieńczy zarost. :-) Używam tego produktu od: w zeszłym wieku Ilość zużytych opakowań: na pewno minimum 3

Laimant to dla mnie jeden z zapachowych symboli minionej epoki. Przenosząc się we wspomnieniach w końcówkę lat osiemdziesiątych, widzę wyraźnie półeczkę w łazience, w moim domu rodzinnym, gdzie Laimant zajmował poczesne miejsce przez kilka lat. Pamiętam,że regularnie odkrywałam koreczek, żeby zatopić mały nosek w zapachu, który wydawał mi się magicznymi wrotami do świata dorosłości i kobiecej elegancji. Dziś powracam do zapachów sprzed lat, w ramach wielu działań, mających na celu harmonijne łączenie Starego z Nowym i przyglądanie się mądrości Życia i jego inteligentnej naturze. Przyglądam się tej samej buteleczce, którą widywałam codziennie ponad dwadzieścia lat temu i myślę o tym, że "wszystko płynie" i nic dwa razy się nie zdarza. Laimant z pewnością jest elegancki w stylu, z jakim kojarzy mi się Marylin Monroe. Perfumy są mocne, a pudrowe nuty uderzają z naprawdę wielką siłą i właściwie nie ewoluują z biegiem czasu. Gorzkawy odcień nuty pudrowej sprawia, że na próżno w nich szukać subtelności i zwiewności. Mimo wszystko zawierają pewną dawkę czaru... Kiedy po jakimś czasie nuty pudrowe odrobinę łagodnieją, przychodzi mi na myśl zima, czas około-świąteczny i otulanie mocnymi, wyrazistymi zapachami... Dla mnie ich wartość pozostanie raczej sentymentalna, domyślam się jednak, że seniorka mojego rodu i jednocześnie koneserka dojrzałych zapachów, której buteleczkę przekażę, będzie zachwycona.:-)Używam tego produktu od:kilku chwil Ilość zużytych opakowań:otwarte pierwsze

Ernest Beaux,twórca Chanel no 5,pracował niegdyś w firmie Coty.Pewnego dnia pokazał swemu pracodawcy formułę stworzonego przez siebie zapachu-późniejszej "Piątki".Francois Coty zrezygnował jednak z jego produkcji ze względu na wysokie koszty.Beaux pokazał więc formułę Coco Chanel-resztę historii znamy. Tyle pogłosek-prawda jest jednak taka,że w rok po powstaniu Chanel no 5 Coty wypuścił LAimant,ponoć łudząco do "Piątki" podobny,może więc pożałował swej pochopnej decyzji... LAimant znam tylko w wersji współczesnej-zdaniem wielu recenzentów to jedynie popłuczyny po zapachu z lat 20.Nie wydał mi się podobny do Chanel no 5-może jedynie baza przypomina nieco bazę"Piątki". Początek to mieszanka kwiatów i owoców-soczystej,słodko pachnącej róży i odrobina truskawek.Pierwsze nuty podobają mi się-są urocze,flirciarskie,bardzo kobiece.Później pojawia się puder,ale taki,którego nie lubię-gorzkawy i sztuczny.Do pudru dołącza nuta ziemistego wetiweru i razem tworzą mieszankę,która zupełnie mi nie odpowiada-znika gdzieś ta wdzięczna lekkość pierwszych nut,pozostaje gorzka,męskawa poprzez sporą ilość wetiweru baza. Zapach jest na szczęście mało intensywny i dość nietrwały.Czuć ,że czegoś w LAimant brakuje-reformulacja sprawiła,że użyto tańszych składników,przez co sam zapach brzmi po prostu tanio i sztucznie. Używam tego produktu od:testy Ilość zużytych opakowań: