Azzaro Mademoiselle L'Eau Tres Florale EDT 

Cenię Azzaro za kilka przepięknych, idealnie uchwyconych monotematycznych kompozycji, choćby ozonowy, upojnie przeczysty, naprawdę tchnący świeżym powietrzem Oxygen, czy równie przestrzenny męski Chrome, równie czysty, ale tym razem chłodem stali dopiero co wystawionej na promienie słońca. Kiedy więc trafiłam w Rossmannie na Mademoiselle L'Eau Tres Florale w okazyjnej cenie, a akurat przechodziłam fascynację niedawno odkrytym pięknem "zielonych" Chanelowskich "Dziewiętnastek", uznałam, że finalnie mi się spodobają, jako tańszy od Chaneli zielony świeżaczek, tym bardziej, że zawierający nutę lubianej konwalii, a nie mając dostępu do testera, kupiłam je w ciemno, znając wyłącznie opis nut i akordów. I wtopa. Flakonik jest bardzo ładny – ma przyjemny urok retro antałeczka z quasi rżniętego kryształu, a zarówno wieńcząca go starannie ułożona kokardka (staranniej, niż w linii "Miss" od Diora), jak i sama nazwa "Mademoiselle" zasugerowały mi, że nabyłam perfumy dziewczęce, wdzięczne, lekkie, ze szczyptą elegancji. Skucha. Z teoretycznie bogatego bukietu oczywiście zielonych liści, ale też ożywczo kwaskowego rabarbaru, cierpkiej pigwy, herbacianej róży, konwalii, czy nawet białego piżma i amrette z bazy perfum, czuć od początku do końca wyłącznie zieleń. Faktycznie to taka zieleń z Azzarowska monochromatyczna, natomiast nie we wdzięcznym, wiosennym wydaniu, którego oczekiwałam w recenzowanym przypadku, a które zauroczyło mnie w wodach Chanel: waniliowo-fiołkowej 19 Poudre, seksownie intensywnej, jak ogród przed burzą 19 EDP, czy elegancko chłodnej, jak ogród po deszczu 19 EDT (sprzed okropnej reformulacji z 2023 r., po której już tej bogatszej przepięknej wersji się nie kupi, bo nowe 19 EDT to kompletnie inne, znacznie uboższe i dość pospolicie drzewno-zielono brzmiące perfumy). Zieleń Azzaro w L'Eau Tres Florale jest w jakiś taki cmentarny sposób intensywna, męcząca, drażniąca, dusząca, mdląca migrenogennie i niemal wymiotnie. Liczyłam na trucicielski, choć ultraelegancki sex appeal konwalii, i rzeczywiście przez migrenowe pulsowanie moich skroni przebijała się do mnie czasem ich woń, ale ulotnie, niczym niezborny majak. Nie, nie, nie, nie polecam, a wystawiam aż dwie gwiazdki, bo prawdopodobnie mogą znaleźć się Kobiety, którym tak intensywnie liściasty ton perfum będzie odpowiadać, natomiast myślę, że wiele Miłośniczek perfum zielonych, choć subtelnych, tym razem bardzo się rozczaruje.

Wstęp serwuje soczysty i rześki sok z jabłek. Totalnie w klimacie DKNY Women Be Delicious. Mimo iż w spisie nie ma jabłek, wyraźnie je czuć. Rabarbar raczej robi jako statysta za kotarą. Serce natomiast z każdą sekundą wyłania zielony gaj. Ponadto całość zatopiono w słodkawej pigwie. Do tego momentu kompozycja wypada bardzo dobrze! Jednakże bukiet traci na atrakcyjności gdy osiądzie na ciele. Wychodzi z niego taki mdły, mydlany wydźwięk Białego Jelenia. Szkoda! Nadmiar piżma według mnie popsuł bardzo obiecującą kompozycję. Parametry bez szału. 4-5 godzin na ubraniach, ale ze skóry niestety wyparowują w przeciągu 2 godzin. Ogólnie jest przyzwoicie, ale całość nie porywa. Ja pasuje.