Lancome La Nuit Tresor Fleur De Nuit EDP 

Przede wszystkim jest znacznie, znacznie lepiej niż poprzednio. Otwarcie ma subtelne pokrewieństwo do ala Folie, lecz tylko przez krótkie parę sekund, więc wielbiciele tęczowego jednorożca mogą się zawieść, bo kompozycję zgaszono gorzkim espresso. Po opadnięciu cukierni aromat pachnie jak deserowe Black Opium na kwiatowej bazie. Sporą robotę robi także śmietanka bez cukru dodająca szczypty kremowości. W mojej opinii dopiero w nutach serca dzieje się magia, ponieważ w miarę rozwoju woni dochodzi tlący się coraz głośniej stary, dobry Tresor La Nuit. Bardzo zgrabnie wpleciono do całości orientalny, dyskretny kadzidlany niuans, który podbił mleczne macchiato i dodał całości pazura. Im bliżej zakończenia, tym bardziej zapach wypada unisexowo. Świetne zagranie. Zwieńczeniem działa jest delikatna, kwiatowa chmura z powiewem zimnego kubka napoju z ciemnych ziarenek i kapeczką słodkich elementów. Niby to już było, ale mimo wszystko Fleur pachnie inaczej i ma swój urok. Owszem jest tu kilka perfumowch retrospekcji, natomiast nuty kreują osobną historię. Bukiet jest zgrabnie zblendowany i nieźle przemyślany. Zachowano sentymentalne brzmienie z oryginału, które podrasowało czołową nutę macchiato, a czające się w tle słodkie tony miło muskają zmysły. Jestem na TAK!