Bourjois Kobako EDP 

Tego typu zapachy odkrywa się w "pewnym wieku" - po prostu nie pasują do młodej dziewczyny, są mocarne, retro, piękne. Pierwsze uderzenie to aldehydy, od których aż może zakręcić się w głowie, które po paru minutach przechodzą w obłędne kwiaty. Dla mnie to są perfumy wieczorowe, czarujące, idealne na randkę, kolację, zdecydowanie seksowne, mają w sobie coś zwierzęcego. Ale podobnie do poprzednio przeze mnie recenzowanej Arden trzeba do nich dorosnąć

+ intensywność + mocny zapach + trwałość + ciekawy design + pojemność + niska cena + dostępność + klasyczny flakon + zapach otulający + na wieczór + na jesień/zimę + zapach kwiatowo - skórzane + orientalne

"mój" zapach od wielu lat. Co jakiś czas próbuję go wymienić na coś nowszego, ale on po prostu idealnie komponuje się z moją skórą. Chyba najtrwalszy zapach z używanych dotychczas.Dość ciężki, ale nie przytłaczający

Zapach elegancki,nie dający o sobie zapomnieć, bardzo charakterystyczny. Wylansowany w 1936 roku, ale nadal cieszący się popularnością. Polecam na sezon jesień-zima, ponieważ są dość intensywne. Kategoria orientalno-kwiatowo-skórzana.

Perfumy kultowe. Zapach bardzo ciężki, intensywny. Woń skórzano - kwiatowa. Nie każdemu przypadną one do gustu. Zapach archaiczny. Perfumy otulające, idealne na zimowe wieczory. Ładny, klasyczny flakon, wydajność oraz korzystna cena to zdecydowane atuty Kobako.

Pamiętam ten zapach właśnie z lat dzieciństwa, bo używała go jedna z kuzynek mamy. Mi zapach średnio się podoba - jest za mocny, zbyt duszący. Ogólnie wszystkiego jakby za dużo w tej wodzie. Dopiero po jakimś czasie zapach sie zmienia i jest dużo subtelniejszy. Bardzo trwały. Flakonik elegancki - podoba mi się. Mamie zapach bardzo przypał do gustu.

Niestety współczesne Kobako jest znacznie uboższe niż dawniej,jednak zapach wciąż pozostaje bogaty i ekskluzywny. Zapach wielu z nas może kojarzyć się ze starszymi paniami,PRL-em czy kioskiem.Mi kiedyś też się tak kojarzył,ale im dłużej używam go na sobie,tym mniej takie wrażenie sprawia.Klasyk,bogaty i przyprawowy.Nie jest to woda perfumowana,ani woda toaletowa,ale perfumowana woda toaletowa.Trwałość jak na perfumy alkoholowe powala,nie jedna woda perfumowana mogłaby pozazdrościć trwałości i projekcji.Zapach oczywiście retro,na początku lekko cytrusowy z nutą kurzu,potem coraz bardziej ciepły i przyprawowy.

Kto by pomyślał, że kultowy zapach z Pewexu, można nawet stwierdzić klasyk, będzie dzisiaj dostępny za grosze na dworcach czy pocztach. Wcześniej synonim luksusu i zachodniego dobrobytu, dzisiaj cichutko kurzy się gdzieś w kącie. A przecież to mocarna i przebogata kompozycja, którą z przytupem otwierają cytrusy, aldehydy i cynamon niczym w dobrej wodzie kolońskiej. To bomba kwiatowa pełna jaśminu, róży, irysa, magnolii i gardenii. Uroku dodaje jej animalna baza z cywetem i piżmem. To nie jest łatwy i przyjemny zapach, to kunsztowna mieszanka tylko dla cierpliwych. Im dłużej się ich używa tym bardziej się je docenia. Idealne na zimę i silne mrozy.

Lubię mocne "śmierdziochy", w pozytywnym tego słowa znaczeniu, lecz to... dosłownie NA MNIE śmierdzi. Specjalnie podkreśliłam osobę, ponieważ na znajomej zapach jest całkiem ładny, choć nie w moim typie- mydlane kwiatki z cytrynką. Na mojej skórze czuć woń zakurzonego futra, które było noszone przez miłującą się w papierosach bywalczynię równie zadymionych lokali, gdzie odbywają się kabarety, a kobiety biorące w nich udział są wręcz obsmarowane kadzidłem. Za dużo tu tego wszystkiego, za gęsto, jeszcze ten puder...Boli głowa, a zapach wciąż intensywny i dłuuuuuugotrwały. Bardzo retro, okres przedwojenny....Podobne w dużym stopniu do YSL Opium (wesja1977). Dla mnie i do mnie nie pasują

Zapach tuż po psiknięciu jest faktycznie świdrujący, ciężki i duszny. Rozumiem osoby, które tylko po wypróbowaniu testera dały jedną gwiazdkę i napisały same najgorsze rzeczy o tym zapachu, choć wtedy opinia nie jest wiarygodna. Ja piękno zapachu poczułam dopiero na drugi dzień, kiedy wcześniej spryskałam nim apaszkę, a potem zastanawiałam się, co tak pachnie, bo zapach był całkiem inny niż chwilę po psiknięciu. Kobako to zapach orientalny, słodko - kadzidlany, korzenny, dymny. Może kojarzyć się z Kenzo Jungle Elephant. Dla mnie piękny... Po kilku dniach jego intensywność spada i pachnie inaczej, bardziej kwiatowo, kremowo, waniliowo. Lubię go nosić na sobie, lubię kiedy powiew wiatru wydobywa ten zapach blisko twarzy z apaszki czy szalika. Lubię zmienność jego natężenia i przemianę z mocnego kadzidła w słodkie, waniliowe kwiaty. Flakonu nie czepiam się i nie wyśmiewam, że staromodny itp. Mnie się podoba. Z pewnością kupię ponownie.

Długo zbierałam się za napisanie recenzji Kobako. Klasyk, zachodni powiew luksusu, niegdyś dostępny tylko w PEWEXIE. Marzenie wielu kobiet w ówczesnym czasie, obiekt pożądania, luksus w pełnym tego słowa znaczeniu. W istocie, Kobako takie właśnie jest. Zamknięte w 'kryształowym' flakonie, z czerwoną, plastikową zatyczką (cóż, flakon nieładny, ale to historia tego zapachu, on nie może być inny!), który kryje w sobie pomarańczową ciecz o niezwykłym aromacie. Rok powstania (1936) jest tutaj mocno zaakcentowany, ale mimo, że retro, to nie trąci myszką. Kompozycja jest bogata, rozbuchana, otwiera się wybuchem aldehydów, z domieszką cytrusów oraz szczyptą cynamonu. Korzennie, zaryzykowałabym stwierdzenie, że nawet nieco męsko, kolońsko, ale...to dopiero zapowiedź. Gdy minie fala uderzeniowa aldehydów, powoli wyłaniają się majestatyczna róża, delikatny, lekko duszny jaśmin, irys, magnolia, chłodna i perfekcyjna lilia oraz moja ukochana, nieco duszna i mięsista gardenia. Ee tam, zwykły kwieciuch, pomyślicie. Otóż nie. Cywet, ambra i ciepłe piżmo dodają zapachowi orientalnego charakteru, tonują skutecznie słodkie nuty, powodując, że perfumy są korzenne, odrobinę tylko słodkawe, nieco tytoniowe, skórzane... Cynamon i kardamon dodają ciężaru całej kompozycji, to nie są perfumy dla nieopierzonych smarkatych, taki zapach może nosić tylko dojrzała kobieta. Niekoniecznie w sensie metryki, chodzi bardziej o całokształt, doświadczenie, rozsądek, zachowanie. Nie ma tutaj miejsca na kompromisy, to zapach niezwykle zmysłowy i kobiecy. Pasuje do małej czarnej, klasycznych szpilek, beżowego trenczu, jedwabnej apaszki, czerwonej szminki. Do prawdziwej, acz niewymuszonej elegancji. Jesień to jego czas, wśród jeszcze ciepło grzejącego słońca, lekkiego wiatru, złocistych i czerwonych liści szeleszczących pod obcasami. Nieco nostalgiczny, ale nie przytłaczający, dumny z tego, że jest i z tego, jaki jest. Kobieta, która jest w posiadaniu Kobako, nie nosi go - to on stanowi dopełnienie jej nienagannego, wysublimowanego wizerunku, zdobi niczym najdroższe diamenty. Trzeba tylko docenić jego piękno, jego wytrawność, idealną proporcję użytych składników i pamiętać, że takich jak on już nigdy nie będzie. To rzeczywiście klasyk, który będę nosiła z ogromną przyjemnością, zresztą...gdy noszę go teraz, nie ma osoby, która nie zapytałaby mnie o te perfumy. W rozsądnych dawkach (co szczerze polecam), odwdzięczy nam się zapachem tak głębokim i eleganckim, że będziemy chciały nosić go zawsze. Projekcja potężna, podobnie trwałość - dopiero długa, gorąca kąpiel/lub szorowanie skóry/ pozwolą mu odejść, natomiast na szalach czy płaszczach trwa nawet po praniu. Magia orientu, ot co. Polecam testy, on jest tego wart. Nie pozwólmy mu zginąć wśród wszechobecnego nurtu gourmand. Jest na to zbyt doskonały.

Pierwsze spotkanie z Kobako było dla mnie szokiem. Odrzucilo mnie od nich, ale równocześnie coś przyciagalo. Spróbowałam użyć ich globalnie, akurat szłam na spacer, pogoda była wietrzna...otoczyla mnie chmura ciepłego, korzennego zapachu, który naprawdę może być czarujący. Co więcej, Kobako zachwyciło mojego męża..a to duży plus. Na pewno nie spodoba się każdemu, są ciężkie, wymagające. Kojarzą mi się z dawną elegancją i klasą i...lubię je :-)

Kobako w tym roku świętuje swoje 79 urodziny. Zadziwiające z jaką klasyką mamy tu do czynienia. W czasach kryzysu, kiedy ogólnie dostępne były przeważnie wody brzozowe i konwaliowe, Kobako był synonimem luksusu i Zachodniej świetności. Dostępny tylko w Pewex-ie, stanowiący swoistego rodzaju blicht, którego pożądało tysiące kobiet. Zaintrygował mnie on od samego początku. Wąchając Kobako czuję się jak narrator jakiegoś filmu wpisującego się w nurt noir, który jest swoistego rodzaju hołdem dla kina retro. Jest tam elegancka i przebojowa femme-fatale w toczku z nakrapianą woalką i długą cygaretką w dłoni, jest zapijaczony detektyw, którego ubranie przesiąknięte jest permanentnie tytoniem. Jest zbrodnia, namiętność, zdrada, korupcja i wstrząsające zakończenie. Wszystkie elementy przemyślane są do końca, nie ma tu miejsca na przypadki, a początek jest jak cios obuchem w głowę. Podobnie zaczyna się Kobako, wielkim aldehydem porównywalnym do pięści okutej w kolczasty kastet. Wiruje nam w głowie jakbyśmy dostali z pół obrotu. W tym kluczowym momencie jasne jest, kto wyjdzie z pierwszej rundy w jednym kawałku. Wrażliwe Panny Migotki z pewnością runą jak kłody, ciekawskie Małe Mi zostaną zaabsorbowane, Czarownice i Panie Filifionki uzależnią się ;). A na poważniej, Kobako pasuje do dojrzałych kobiet, nie do kwaśnych jabłek. Małolata, która spryskałaby się tą wonią być może czułaby się dorosła, ale wyglądałaby trochę śmiesznie, jak w za dużych pantoflach mamy na obcasie, albo w zwalistym futrze z karakułów. Dlaczego ten ciężar gatunkowy jest aż tak mosiężny? A bo kryje się tu potężny miecz ambry i cywetu. Nie lamerski kozik Xeny Wojowniczej Księżniczki, tylko prawdziwa maszyna do zabijania średniowiecznego rycerza. Kwiaty nie są wulgarne, lecz majestatyczne, tutaj naprawdę można wyczuć wielkolistną nutę róży, wysładzającego się jaśminu, dumnego irysa i ulotnej lilii. Wszystkie są jak chiński tusz na ryżowym papierze, ekspresyjne i okazałe. Płyną jak lawa, wzdłuż cynamonowego szlaku i kardamonowego uskoku. Ten zapach przypomina mi w dużej mierze YSL Opium, z tym, że Kobako jest wcześniejszy i zaryzykowałbym stwierdzenie, że bardziej wytrawny. Kolor korka i zawartości flakonu jest bardzo trafiony. Czerwień kojarzy się z mocą i siłą. W kulturze chińskiej jest to kolor szczęścia, zarezerwowany niegdyś tylko dla cesarzy. Kobako rozbrzmiewa w barwach papryki chilli, potrafi zarówno dodać żaru jak i spalić na pył. Ten zapach mnie ujął i przeniósł do innego świata. Uwielbiam orient i wachlarz najróżnorodniejszych wonnych przypraw. Lubię pieprz i pikanterię. Trwałość – porażająca. Jeśli chcesz się pozbyć Kobako ze skóry, musisz wziąć długą gorącą kąpiel. Kobako nie zagości ani na mojej skórze, ani na moim ubraniu. To nie jest bajka, której można słuchać na co dzień, to nie jest bajka, którą mogą udźwignąć moje lędźwie. To inny wymiar, na który można pozwolić sobie tylko sporadycznie. Tylko wtedy, gdy jest się z fantazją na „Ty”. Używam tego produktu od: 2 mc-e Ilość zużytych opakowań: 1/10 50-tki

Z zapachem zapoznałam sie mając 15 lat. Dostałam od chłopaka łańcuszek, który zawsze na noc ściągałam i wkładałam do pudełeczka. Rano gdy znów go zakładałam cały dzień towarzyszył mi ładny zapach i tak w kółko. Wreszcie odkryłam, że to właśnie pudełeczko nasączone jest tym zapachem. Po rozmowie z chłopakiem dowiedziałam się, że spryskał go perfumami mamy :) (on to miał pomysły hehe) Niedługo musiałam czekać na swoj kolejny prezent, którym okazało się "Kobako". Dziwna, starodawna buteleczka napełniona podejrzaną, brunatną wodą...ale co mi tam? przecież podobał mi się ten zapach więc "wypsiurałam" się nimi pożądnie następnego dnia jadąc do szkoły. Ojj...i stało się!!! 40 minutowa jazda autobusem była dla mnie katorgą i trwała wieczność. Bałam się wykonywać jakiekolwiek gwałtowne ruchy abym nie zadusiła ludzi jadących ze mną. Chciałam żeby dzień jak najszybciej się skończył tak niekonfortowo się czułam. Mało tego... zapach spodobał się mojej polonistce i poprosiła o nazwę przy całej klasie. Ja 15latka ona po pięćdziesiątce...wcale nie odebrałam tego jako komplement :D Tak zakończyła się moja jednodniowa przygoda z Kobako. Zapach bardzo intensywny, kwiatowo/orientalny. Bardzo trwały. Nie powiem żeby był brzydki bo taki nie jest. Nie raz poczułam go jeszcze na terazniejszej tesciowej i na niej sprawdza się rewelacyjnie. Kobieta umie go po prostu nosić...nigdy nie "przedabrza" i nie dokłada w ciągu dnia. Na niej są kobiece, ciepłe a mimo swojej mocy świeże...takie jak wtedy gdy zakładałam łańcuszek :) Nie dla nastolatek...zdecydowanie! Twórcą perfum rzeczywiście jest ten sam co Chanel 5 ale wiadomo, że "piąteczka" będzie bardziej chwalona...marka robi swoje. Dla niektórych droższe=lepsze. Czy oby na pewno? Perfumy mają swoje wielbicielki skoro przetrwały tyle lat na rynku. Cena bardzo przystępna dlatego z ciekawości jak sprawdzą się teraz, po 13 latach może kiedyś jeszcze wypróbuję Używam tego produktu od: 13 lat temu Ilość zużytych opakowań: raz użyte z 50 ml

Jestem osobą młodą i wcale nie uważam Kobako za killera. Odrazu wspomnę ze twórcą zapachu jest ten sam pefumiarz który stworzył Piątkę Chanel więc maja prawo być charakterystyczne, chociaż wiadomo że od roku 1936 przeszły pewnie nie jedną reformulację. Gdzieś w Internecie przeczytałam że pierwotna wersja miała 20 nut zapachowych a obecnie jest ich 11. Chociaż nie można byc tego do końca pewnym. Według mnie flakon nawiązuje do wersji z lat 30. ze względu na motywy na szkle. Zaaplikowalam półtora "psika"a zapach jest dobrze wyczuwalny i nawet trwały. Wyczuwalne jest mydło ale to zapewne sprawka aldehydu który występuje w kompozycji. Zapach jest zmienny. Na poczatku da sie czuć mydełko,gdzieś w tle wybijają cytrusy i jakas trochę cieższa nuta . Czuc rowniez kwiaty , skory az tak nie wyczuwam. Na koncu zostaje tylko bliskoskorny zapach, zapewne to animalna baza. Ten własnie ostatni etap lubię najbardziej ze względu na zwierzęce nuty ambry i cywetu. Wtedy czuć tylko te dwa bliskoskórne składniki z przewagą cywetu już bez sztucznści cytrusów, aldehydu i co się wiąże z tym ostatnim- zapachu mydła. Wszystko było by dobrze gdyby nie to mydło chociaż jego zapach i tak w miarę szybko znika. Im bliżej końca tym lepiej. Uważam ze nie jest to zapach ciężki bo wyraźnie czuć cytrusy. Nie jest też tak bardzo słodki. Retro? Jak kto uważa :) Dla mnie współcześnie nie źle sie spisuje i przede wszystkim odbiega od podobnych do siebie zapachow jakie spotykamy na drogeryjnych polkach. Co kto lubi :)Trafiony zakup. Dopisuję listę składników jakie znajdowały się w wersji vintage i jakie są w wersji obecnej. Wersja vintage: aldehydy, nuty cytrusowe, wanilia, jaśmin, róża, magnolia, galbanum, goździk (przyprawa), cynamon, goździk (roślina), fasolka tonka, lilia, irys, cywet, benzoin, kadzidło frankońskie, ambra, oakmoss, piżmo, skóra Wersja współczesna: nuty cytrusowe, cynamon, aldehyd, róża, jaśmin, irys, lilia, magnolia, gardenia, cywet, ambra

jedyny mocny a nawet bardzo mocny niesamowicie kobiecy z nuta drzewnej i mam wrazenie tytoniopodobnego cos zarazem kwiatowo slodki jest to zapach dosc trwaly na wieksza polowe dnia duszacy i bardzo mocny zapach przywolujacy wspomnienia kiedys wiele pan matek cioc tak pachnialo jest to zapach kojarzacy mi sie z wladza i majetnoscia nie wiem czemu buteleczka jak modny kiedys krysztal ktory lezal na kazdej polce w kazdym domu ... jak na kosmetyk ktory przezyl swoje 5 minut w czasie PRL ma klasyczny flakonic wtedy szal cial zapach nadal utrzymuje sie na topie i ma wiele milosniczek jego magii kto nie wachal ten nie wie wachac moje Panie Używam tego produktu od: 20 lat Ilość zużytych opakowań: 5 calych

Duszne opary PRL\\\'u, rozpylane przez towarzysza Gierka? Pewnie. "Kryształowy" flakonik - radosna,komunistyczna estetyka? Oczywiście. Przedwojenna stara mydlarnia i starsze panie z papierosem w przeszminkowanych ustach, z głowami otulonymi futrami zwierząt? A jakże. To trochę tak jak z Chanel NO 5 - jedni podziwiają jego szyk i klasę, inni stawiają na równi z bazarowymi perfumami. I trudno nie przyznać, że Kobako ma wiele i z pierwszego i drugiego. Ale pomimo tego wszystkiego ja się w nim zakochałam. Dlaczego? Kiedy wącham Kobako mam przed oczami Japonię - z całym jej kolorytem, z całą orgią jej smaków,kolorów i zapachów. I gdzieś w tle widzę taką klasyczną dziewczynę, o wyeksploatowanym tradycyjnym wizerunku. Z czerwoną szminką,ciemnymi oczami, jaskrawymi kwiatami we włosach, z bladą twarzą,dumnie spoglądającą zza wachlarza. I jednocześnie widzę,że ta dziewczyna ma w torebce mdlące białe mydło. Obok w woreczku jakieś ostre przyprawy, trochę słodkie,trochę gorzkie. I tak to właśnie jest z Kobako.Dla jednych to, co ja uważam za pewną elegancję zapachu, dla innych może stanowić wręcz przeciwieństwo wszystkiego, co nazywamy szykownym. Dla jednych to zapaszek wstrętnej,starszej obywatelki, dla mnie to zapach przez duże Z. Bardzo,bardzo w klimacie retro, przyciągający zmysły, stapiający się ze skórą i czarujący. Pozytywnie zaskakuje trwałość, bo Kobako czuć na sobie przez cały dzień, a nawet całą noc. Z pewnością nie jest to woń lekka,świeża i złożona z delikatnych, polnych kwiatów. To woń ciężka, zmysłowa,ale użyta w odpowiednich proporcjach nie przytłacza. Tak, tak - woń bordowej szminki, białego futra i zmarszczek. Ale jednocześnie pewnej przedwojennej elegancji,którą,wydaje mi się,zatraciliśmy. I sądzę,że choćby po to, by ją na chwilę odzyskać, warto sięgnąć po Kobako.

Moja mama zakochała się w nim, kiedy wywąchała go u koleżanki... zazyczyła sobie ten sam - dostała. Stoi od pół roku bezczynnie :) niby ładny , ale coś w nim śmierdzi, ja w nim czuję papierosy. Ma w sobie piękną nutę, która jest przygaszona czymś staromodnym, dziwnym.. kojarzy mi się ze starą, zakurzoną sofą, na której nasiusiał kotek, a starsza pani wypsikała go kwiatowym aromatem, żeby stlumić zapach... :D Używam tego produktu od: nie ja, tylko mama... Ilość zużytych opakowań: kilka ml w butelce