Lalique Amethyst Eclat EDP 

Pierwowzór doczekał się swojego flankera: Eclat. Stylistyką mocno nawiązuje do oryginału, lecz zarówno kolory jak i wnętrze są subtelniejsze. Otwarcie daje nam złudne poczucie kwaskowej rześkości, mowa tu o porzeczkach i jeżynach, lecz szybko ulatuje i wysładza się dzięki dodatkom z gruszki i maliny oraz ustępuje miejsca mydełkowej woni wymieszanej z kwiatami. Tak dokładnie. Serce przejmują kwiaty na mydlano-owocowym podłożu. Nie wiem dlaczego, ale Eclat ma w sobie łazienkowy wydźwięk. Jak się wwącham to róża faktycznie jest wyczuwalna, ale magnolia i piwonia mi umykają, albo po prostu zostały tak zmieszane z innymi składowymi, że tworzą jedną, kwiatową całość. Szczerze mówiąc, gdy nuty głowy całkowicie znikną, aromat zaczyna wpadać w pospolite i nie zapadające w pamięć tony. Z jednej strony się rozczarowałam, ale z drugiej takie zwyklaki są potrzebne dla osób mniej wymagających lub nie lubiących wyróżniać się z tłumu. Źle nie jest, to poprawna kompozycja, ale brakuje mi tu „tego czegoś”, akordu wyróżniającego i cechy charakterystycznej. Co prawda ciemne owoce co jakiś czas lubią się przebić i dać o sobie znać przez cały czas trwania zapachu, ale są to raczej nieśmiałe epizody aniżeli leśny szał. Im bliżej końca, tym bardziej piżmowo. Piżma jest tu całkiem sporo i wydaje mi się, że to przez nie całokształt ma puchowe i dociążone zabarwienie, bo otula wszystko co napotka na swojej drodze. Perfumy Eclat nie są brzydkie! O nie, ale mnie nie porwały. Oczywiście zużyję buteleczkę do końca, bo mimo wszystko czasem mam ochotę na perfumy, które są w jakiś sposób neutralne i nienachalne, a ja chcę pozostać w cieniu. I właśnie taki jest jasny Amethyst. Bezpieczny zapach, do którego co jakiś czas ma się ochotę wrócić. W żadnym stopniu nie przytłacza, ani nie dominuje, lekki, zwiewny i przyjemny aromat pozbawiony gurmandowych cech.