Organique Winter Punch, Oil Shower Gel Żelowy olejek pod prysznic

Trudny produkt dla mnie. Zarówno działanie jak i zapach są skomplikowane, dlatego zachęcam do nieoceniania po pierwszym wrażeniu, tylko poproszenie w sklepie o próbeczki do domu. Szczególnie ze względu na zapach o niskich tonach, który niespecjalnie wybija się na testerach w sklepie. Jak się można spodziewać, jest to przezroczysty żel. Na tyle gęsty, że pomimo tubki otwieranej od dołu nic się z niej nie wylewa w nadmiarze i można nabrać tylko tyle produktu, ile nam potrzeba. To na plus, bo zazwyczaj tego typu opakowania pod prysznic to u mnie nołnoł. Ale nabrać trzeba go dużo, ponieważ..... nie pieni się. Nawet na mojej niezawodnej wszystko spieniającej myjce. Przy dłuższym pocieraniu da się z niego wydobyć lekko emulsyjną konsystencję, ale jednak nie widzę tu "bardzo przyjemnej, jedwabistej piany", którą obiecuje producent. Duża część kosmetyków naturalnych jest problematyczna w tym względzie, a już szczególnie produkty oparte na olejach, ponieważ w efekcie mogłyby być w efekcie bardziej wysuszające. Tak więc piany niet, ale konsystencji olejów też niespecjalnie tu szukać. Przynajmniej nie pod względem tłustości na skórze, bowiem przy goleniu jadę maszynką po skórze dosyć tępo, jakbym nie miała odpowiedniego poślizgu. Czy dobrze, czy niedobrze, kwestia indywidualna, bo przynajmniej się dokładnie zmywa, nie zostawia skóry przekarmionej i nie sprzyja wypryskom. Tak więc jest to cięższy kaliber, dla skór wymagających, bardziej suchych. Choć nie zostawia żadnej tłustej warstwy, to nie oczyszcza tak mocno, jak większość żeli. Przyznam, że ja kosmetyki Organique to kupuję zazwyczaj dla zapachu. A zapach. Ach. Jest to wielowarstwowy aspekt. Jest duszny, kurzowy, dymny z lekką słodyczą. Ma wyczuwalny bardzo silny, szyprowy pierwiastek męski. Połączenie jaśminu z nutami drzewnymi zazwyczaj wychodzi dość zapierająco dech w piersiach, bursztyn również jest ciężką ambrową nutą, a z dodatkiem pieprzu to już w ogóle jest mroczno. Dla przełamania ciężkości mamy tu pomarańczę, miód i wanilię, ale nie są one orzeźwiające, a jedynie dodają taki słodki, opiumowy walor. Jest to woń, która pasuje do tej pięknej, sztukopodobnej etykiety doskonale. Malowidło przypomina renesansową martwą naturę, a zapach dopieczętowuje klimat salonikowej biblioteki z ciężkimi zasłonami i drewnianą boazerią. Tak mogę pachnieć otulona purpurą, czytając Portret Doriana Graya lub Pachnidło. Pozostaje na nas biskoskórnie jeszcze przed 2,3 godzinki, a na myjce do następnego razu. Myślę, że z powodzeniem mógłby to być unisexowy nabytek na półkę. Ja zaczęłam wypróbowywać tę serię właśnie od żelu, ponieważ jest to zmywalna opcja zapachowa, która również najszybciej się zużywa. Więc ryzyko mniejsze. Natomiast dostałam od uroczej pani także próbkę balsamu i tu już przepadłam. Wróciłam następnego dnia po balsam (który dużo bardziej mi się podoba od żelu). Ja na zapachach polegam w słabszym mentalnym stanie, a ten ma w sobie coś absolutnie uzależniającego, co mocno mnie pociesza. Ode mnie 3+ ze względu na trzy minusy: - nie pieni się, co przekłada się na mniejszą wydajność i komfort używania - zapach pozostaje na skórze odrobinę mniej słodki, a bardziej dymny niż w balsamie - niewystarczający poślizg do golenia.