Laura Biagiotti Venezia 2011 EDP 

Po raz pierwszy dane mi było poznać ten zapach w latach 90 i do dziś jest to dla mnie kwintesencja tamtych lat, jeśli chodzi o bogactwo i jakość pachnideł. Flakon jest oryginalny w swej nieco figlarnej formie, a sam zapach sugeruje włoski przepych i rozmach. Pięknie zblendowany miks śliwki, jaśmin i wanilii jest kobiecy, dostatnie i dość krzykliwy - jak Włoszka o wyrazistej urodzie. Piękny to zapach o dobrych parametrach. Użyty rano, towarzyszy mi właściwie prawie do wieczora, początkowo dość mocno projektujac, by później zaznaczać swą obecność przy ruchu. Mam je od dawna, to drugi flakon. Dawno ich nie używałam, a dzisiaj spontanicznie po nie sięgnęłam i już wiem, że będę nimi pachnieć przez najbliższe dni. Piękne perfumy, lekką nutką nostalgii...

W Wenecji byłam w 2013 roku i za diabła nie potrafię sobie przypomnieć czym wtedy pachniałam. Gdybym jednak dzisiaj jechała do Wenecji to z pewnością wrzuciłabym do walizki ten właśnie flakonik Laury Biagiotti bo ten właśnie zapach idealnie oddaje klimat tego uroczego miasta. Jest bogaty jak pałac dożów, gęsty i duszny jak powietrze na zatłoczonym placu św. Marka i romantyczny jak przejażdżka gondolą przez Canale Grande. Venezia to zapach słodko-żywiczny i orientalny. Główne skrzypce w tej kompozycji gra śliwka a zaraz potem brzoskwinia, obie mocno dojrzałe. Z kwiatów wyczuwam jaśmin a w bazie wanilię i drzewo sandałowe. Zapach otulający, tajemniczy i bardzo elegancki. Idealny na pochmurne i chłodne dni bo ociepla i poprawia nastrój. Bardzo trwałe do 8 godzin, początkowo ogoniaste a z upływem czasu robią się bardziej bliskoskórne. Venezia przypomina mi moją ukochaną niegdyś Samsarę, pewnie przez ylang ylang i drzewo sandałowe ale jest od niej delikatniejsza. Venezia to ciepłe, uwodzicielskie i magiczne perfumy. Piękne.

Venezia to zapach bardzo dystyngowany, dla eleganckich, znających swoje miejsce w świecie kobiet. Połączenie śliwki, ylang-ylang oraz dużej ilości drzewa sandałowego sprawia, że zapach tworzy dystans między nami a otoczeniem. Ja go przynajmniej tak zawsze odbierałam. Ubierałam go wtedy, gdy chciałam się odkrodzić od społeczeństwa. Był to taki mój mały, prywatny manifest by nie dotykać i nie podchodzić do mnie. Podobnie jak poprzedniczki uważam, że wersja edt bije na głowę wersję perfumowaną. I choć trwałością nie grzeszy, podobnie jak projekcją, to ma ten zapach coś co przyciąga mnie do niego od czasu do czasu. Byteleczka piękna, w iście arabskim stylu.

Perfumy kupiłam w promocji, w ciemno. I nie żałuję. Nie interesuje mnie skład perfum, mają się podobać. W tych jednak wyczuwam ową sławetną śliwkę. Perfumy esencjonalne, ogoniaste i mocne. Trzeba uważać z dawkowaniem. Pięknie i niepospolicie pachną. I ta trwałość; od rana do wieczora. To nie żaden tam nowoczesny zapach; tak pachną perfumy.

Szukałam śliwki, orientu, starej Venezii, którą lata temu pachniała moja mama. Kiedyś jej flakonik w starej wersji wydawał mi się tajemniczy, a jednocześnie dziwnie dziecinny przez korek przypominający czapeczkę. Zapach był wtedy za mocny, za ciężki i kompletnie niezrozumiały dla małej dziewczynki. Gdy zaczęłam interesować się perfumami, chciałam wrócić do zapachu sprzed lat. Sama nie wiem czy je lubię, czy nie. Czasem, w zimowe, mroźne dni czułam się w nich ciepło i przytulnie. Z kolei w inne dni zapach czasem był zbyt kadzidełkowy przez co pachniał elegancką, mocno starszą Panią - a tego nie chciałam u siebie... Na lato jednak za ciężki, mimo, że ciężkie zapachy lubię i nie przeszkadza mi w lato Angel czy Ange ou Demon. Najbardziej podobają mi się soczyste śliwki, ale są momenty, kiedy wanilia przygasa i na główny plan wychodzą kadzidełka, jak czasami w "spalonej" herbacie Tea For Two. Przyszedł czas na uszczuplenie kolekcji, jakiś sentyment do nich mam, jednak nie na tyle wielki, aby zostały ze mną na długo. Zdecydowanie zapach na zimę dla fanek kadzideł, ciężkich zapachów. Ma coś tajemniczego w sobie, ma klasę, są chwile, kiedy potrafi uwodzić, ale... bywa kapryśny :) Perfumy bardzo trwałe i cały dzień utrzymują się na skórze.

Venezia to upajająca trucizna. Można powąchać, „zatruć się” i runąć jak wielki pień. Można też uraczyć nozdrza, poczuć narkotyczną ekstazę i odpłynąć gondolą do nieba… Eliksir ten potrafi uzależnić jak pełna waliza czystej heroiny skryta pod łóżkiem. To nie jest jeden z tych zapachów na które można machnąć ręką, lub pominąć je milczeniem. Ten zapach budzi duże emocje, więc albo staniemy się jego niewolnikiem, albo zatwardziałym wrogiem. W czym tkwi sęk? Na bogato złoconym łożu z baldachimem, kotłuje się tabun krwistoczerwonego atłasu. Na nim spoczywa przydymiona śliwa otulona w puszyste poduchy ylang-ylang. Miraż tych nut podkreślony jest gładkością płatków róży i jaśminu, dzięki czemu mięsisty i nieco przykurzony atłas wygładza się i pieści miękkością ciepłego futra. Z drewnianych obić łoża sączy się bursztynowo złota żywica. Wszystko zaczyna tętnić i pulsować. Aromat potrafi się leniwie wokół nas oplatać, umie szczypnąć, drapnąć, obdarzyć słodkim pocałunkiem. Jest jednak niepokorny, kiedy myślimy, że już go ujarzmiłyśmy, on nagle zrywa się z powrozów i mknie w nieznane. Wypadkową jest zapach drapieżnie pociągający za sznurki naszego gorsetu, łaszący się do nas waniliowym puchem i drapiący jednocześnie chropowatością dymnego wyrafinowania. Venezia to zapachowy fetysz, który trzyma się na ołtarzyku i składa się mu ofiary z darów natury w podzięce. W starożytności perfumy były rzeczą niedostępna i luksusową. Jedynie boginie i majestatyczne królowe mogły pozwolić sobie na tego rodzaju blichtr. Dziś możemy tylko się domyślać jakich pachnideł używały. Jeśli ja miałabym wskazać jedno z nich, wskazałabym właśnie na Venezie. Pierwowzoru z 1992 nigdy nie wąchałam, więc nie mogę wypowiedzieć się na temat ewentualnych różnic. Podejrzewam, że pierwsza wersja jest naprawdę zniewalająca, ale też cięższego kalibru, więc istnieje prawdopodobieństwo, że zostałabym zduszona i przygwożdżona do podłogi pod tą żeliwną i masywną kurtyną. Obok tego koktajlu nie przechodzi się obojętnie. Ten zapach pali lędźwie zmysłów, wyzwala zwierzę, krępuje i przyćmiewa urokiem. Przeciwnicy powiedzą pewnie: Przecież to tylko wędzona śliwka na słodko… Ja odpowiem: Owszem, ale jakże niebiańska śliwka! Używam tego produktu od: miesiąc Ilość zużytych opakowań: 5 ml

Posiadam Venezię edt, znam z testów edp. Opiszę więc wodę toaletową. Zapach kojarzy mi się z Wenecją wieczorem nastrojową i piękną, barwną. W zapachu czuję owoce czyli głównie śliwka i brzoskwinia, trochę jakichś kwiatów, wanilia. Cały czas zapach dla mojego nosa jest lekko herbaciany, przyjemny. Wersja edt jest lżejsza niż edp i posiada właśnie taką herbaciana nutę. Polecam raczej na wieczór. Używam tego produktu od: niedawna Ilość zużytych opakowań: pierwsza butelka edt

Dostałam próbkę Venezii przy okazji kupna innych perfum. Po pierwszym kontakcie z tym zapachem nie byłam nim oczarowana. Wydawał mi się mdły, duszny i bardziej ukierunkowany na stateczne starsze panie, niż młode, energiczne kobiety. Tak więc próbka wylądowała w moim perfumowym pudełeczku i leżała sobie, aż (być może) nadejdą dla niej lepsze dni. I tak też się stało. Po kilku tygodniach zachciało mi się pachnieć czymś ciepłym, puchatym, słodkim, otulającym. Przypomniała mi się wtedy nieszczęsna Venezia ciśnięta przeze mnie w najciemniejszy kąt pudełka. Postanowiłam, że dam jej jeszcze jedną szansę... I oczarowała mnie! Muszę przyznać, że plakat reklamowy z eteryczną, śliczną panią na tle weneckiego krajobrazu skąpanego w złocistym blasku świetnie oddaje zawartość buteleczki-zresztą równie ciekawej w swej formie (choć ja bardziej lubuję się w prostocie). Venezia jest niesamowicie elegancka, tajemnicza, esencjonalna, "złocista"-a przynajmniej ja ją tak odbieram. Wyczuwam w niej przede wszystkim ciepłą, słodką nutę żywicy, pięknie przeplatającą się z wanilią i jaśminem, a wszystko podane na sandałowym tle. Wyczuwam również śliwkę, ale bardzo subtelną, pozbawioną kwaskowatości a maksymalnie wysłodzoną i otuloną waniliową otoczką. Dla mnie Venezia jest zapachem, który dodaje dostojności i elegancji noszącemu go. Jest zapachem przyjemnym, ale dla mnie osobiście też trochę trudnym w odbiorze (np. moją mamę te perfumy odrzucają). To zapach, do którego trzeba podejść dwa, trzy, cztery... lub więcej razy. Nie zawsze też mam na niego "ochotę" i gdy tylko skropię sobie nadgarstek, muszę zaraz lecieć do łazienki i wyszorować rękę, bo ten bogaty aromat chce mnie zadusić. Jeśli chodzi o trwałość, Venezia spisuje się bardzo dobrze, bo trwa na skórze do 7-9h. Na początku, tuż po aplikacji i przez pierwsze 2-3h ma dosyć pokaźny ogon, ale z biegiem czasu robi się bardziej bliskoskórna, jednak dalej jest wyczuwalna dla otoczenia. Venezia jest zapachem godnym poznania, przetestowania, bo nie jest byle jaki i bezbarwny, jak większość kwiatowo-owocowych nudziarzy typu Downtown czy Bright Crystal. Venezia to zapach z duszą i widać, że ten kto go stworzył włożył w niego całe swoje serce i pasję. Używam tego produktu od: testy Ilość zużytych opakowań: próbka 2ml

Znam starą wersję (bo nie unikniemy porównań) - jednak mi akurat nowa bardziej przypadła do gustu. Może chwilami sprawia wrażenie zapachu zbyt dosłownego, balansującego na granicy dobrego smaku...ALE....cudownie się ją nosi! Jest słodka, trochę dymna, do tego ta piękna śliwkowa nuta! Teraz, gdy nadeszły szare, chłodne dni - niezastąpiona, bardzo poprawia nastrój. Perfumy bardzo trwałe, ogoniaste - jedne z moich ulubionych. Ocena zapachu jest sprawą subiektywną, ja tam nie będę rozpaczać, że reformulacja itd. Trudno - choć pewnie gdyby stara wersja bardziej mi się podobała byłoby inaczej. Mam jeszcze miniaturkę dawnej Venezii...gdzies sobie leży - aktualnie ta mnie bardziej zaabsorbowała:) Używam tego produktu od: roku Ilość zużytych opakowań: w trakcie 1

Jak w tytule: zbrodnie i zamachy na klasykę powinny być ukarane. I tak się stało z wieloma zapachami- z klasycznym Addictem, Dune, Fidji i zapewne z wieloma innymi moimi nie-ulubionymi klasykami. Straciły wielbicieli. Ktokolwiek pamięta klasyk zapewne z rozrzewnieniem wspomina zapach....wiekowego kościoła, w ktorym snuje się osiadły na murach zapach kadzidła, mirry, palonego bursztynu i wonnych olejków składanych tam w darze Bogu . Gdzie- niegdzie przebijały też wonności, którym skrapiały się elegantki w karnawalowych złotych maskach zdobnych w pióra, cekiny i klejnoty. Zapach wieków, zapach czasu, zapach zastygłej wieczności. Owszem, trudny, ale niepowtarzalny. Mocny i trwały jak strzelista katedra. I kto wpadł na karygodny i głupi pomysł by ten zapach uwspółcześniać? Po co? Nie da się modernizować wieczności tak, by nie raziło to śmiesznością i pretensją. Nowa Venezia to olfaktoryczna tragedia. Owszem, zostawiono mu dawną moc i siłę razenia, ale odebrano duszę. To zapaach słodko-owocowo-spożywczy. Mdlący wręcz i nie wiem, czy więcej w nim owoców czy upiornej, migrenogennej słodyczy. Mogę to wszystko podsumować jednym zdaniem: nowa Venezia to pospolite perfumy. Ocierające się o wulgarność. Oczywiste do przesady. Na szczęście nie kupiłam pełnowymiarowego flakonu i ostrożnie skorzystałam z miniatury. I na szczęście bo z pewnością stałyby u mnie na półce i zbierały kurz. Jeśli kiedyś jeszcze trafię na klasyk- kupię. Ale za tę słodko-mdląca wodziankę podziękuję. Używam tego produktu od: dwóch dni Ilość zużytych opakowań: miniatura 3 ml

Pierwsze wrażenie: lakier do włosów! Drugie wrażenie: Ok, nie ma już tej chemicznej nuty, teraz jest orientalnie, słodko i całkiem przyjemnie, ale coś mnie tam nadal drażni. Nie wiem co to konkretnie, ale ta kupowata nuta pojawiająca się w niektórych perfumach drażni mnie i męczy. Zapach jest dość trwały i intensywny. Na skórze szybciej się wysładza i traci lakierową nutę. Na ubraniach dłużej czuć to ostrzejsze coś. Jak na mój gust nie są najgorsze - np. gdybym je od kogoś dostała, to próbowałabym je zużyć, nie pozbyłabym się ;) ale sama nie kupię, nie przekonują mnie. Jest wiele ładniejszych zapachów na mojej liście zakupów ;) Używam tego produktu od: kilka dni Ilość zużytych opakowań: próbki

Niby wszystko w tej kompozycji gwarantuje sukces. Perfumy są mocne, trwałe, słodkie i do tego ogoniaste. Idealne na jesienne szarugi i zimowe mroźne dni. Poprawiają humor, ocieplają klimat, ale na dłuższą metę niestety męczą:( Ja ze swojej 50 ml buteleczki zużyłam może 10 ml i puściłam je w świat. Zauważyłam, że po całym dniu spędzonym w oparach Venezii czułam się lekko otępiała i wieczorem bolała mnie głowa. Nie był to efekt przepracowania tylko dymu wędzarniczego. Czy któraś z Was miałaby ochotę siedzieć kilkanaście godzin w wędzarni?? Ktoś przedobrzył z kompozycją i całkiem udane perfumy zepsuł dodając dużą ilość wędzonej śliwki. Muszę sprawdzić pierwotną wersję Venezii, instynkt mi podpowiada, że perfumy będą świetne:)

Nie znam starej wersji tych perfum, wierzę na słowo, że była lepsza, bogatsza, mocniejsza, ale Venezia 2011 i tak bardzo mi się podoba. Nie jest jakoś wybitnie mocna i ogoniasta, chociaż nadal jest to zapach cięższego kalibru. Jak mogłaby mi się nie podobać, skoro wyczuwam w niej coś z Poison, coś z Samsary, coś z Lou Lou – czyli absolutnie moje, killerowate klimaty. Na pierwszy plan wysuwa się śliwka, najpierw ususzona, a potem jeszcze podwędzona. Jak gęste, długo smażone, śliwkowe powidła, przesycone aromatem dymu. Jak wigilijny kompot z suszu, wzbogacony o kilka wędzonych śliwek. Podobną śliwkę wyczuwam w Poison i – podobnie jak w Venezii mój nos odbiera ją jako dowodzącą całą kompozycją. Wyczuwam w Venezii dużo kwiatów ylang-ylang i drzewa sandałowego – tak jak w Samsarze. Wyczuwam wanilię, jaśmin, żywicę: Venezia pachnie mi jak Lou Lou pozbawiona nut plastikowych i mydlanych. Jest też w Venezii czarna porzeczka, nadająca ten specyficzny, cierpko-gorzkawy aromat. Mnie Venezia 2011 zauroczyła. Planuję sprawić sobie flakonik, na późnojesienne, poprzetykane snującym się wszędzie dymem spacery. Niekoniecznie po Wenecji.

Nie, nie, nie... Ale rozczarowanie. Kiedy przetestowałam nową Venezię powiem szczerze - byłam załamana. Venezia 2011 jest potwornie słodka, do bólu zębów! Ubóstwiam śliwkę w perfumach więc liczyłam na raj dla mojego nosa a dostałam "w łeb" wanilią, ylang - ylang i potworną ilością jaśminu. Przy tym woń tego kwiatu nie była subtelna i "grzeczna" jak w znanym mi Tendre Jasmin tylko bardzo słodka i intensywna. A o rzeczonej śliwce nie było nawet mowy! Może tylko na mnie te perfumy są takie płaskie, odstające i bez wyrazu... Cóż, o jedno chciejstwo mniej. Plusy za trwałość i ciekawa buteleczkę.

Kupiłam, mgliście pamietając "starą" wersje. Nie żałuję. Mimo, że mam totalnego bzika na punkcie perfum, to Venezia na długo będzie moim numerem 1. Jest ciepła, intensywna(ale nie dusząca), dla mnie taka-pluszowa... Trwałośc naprawdę przyzwoita, co w moim przypadku jest dużą zaletą, ponieważ wiele perfum" nie trzyma" sie mojej skory. Chyba mam zdecydowany sentyment do dawnych zapachow.... Używam tego produktu od: tygodnia Ilość zużytych opakowań: 75 ml

Zapachy z kategorii orientalnej wywołują bardzo skrajne uczucia – można je uwielbiać lub nienawidzić.Venecja,,pierwsze psiknięcie-kocham..dalsze rozwijanie,żałuję ze kupiłam i koncowa serca nuta ..przytula ja do siebie i dziękuje ze jest....Mityczna, uwodzicielska, magiczna. Fantazyjna, zachwyca pięknem i romantycznym klimatem. Kompozycja przenosi nas w podróż, gdzie o poranku czarujące, wąskie tunele spowite tajemniczą mgłą wypełnione są kolorowymi gondolami. ..Come-back..dawniej miałam..dzis mam..i z nią przechodzę w jednej skrajnośc w drugą..lubię,nienawidzę,kocham..Gdzies jak ulotni sie ta najostrzejsza nuta,venecja pokornieje..otula zapachem i go czuję..co nie zawsze mi sie udaje..ale pryskam włosy..zawieje wiatr,przeciąg i wyczuwam śliczny zapach...czy to ja tak pachnę?:):):)jest inna od poprzedniej..ładna..silna..takie tez powinno sie miec w kolekcji.. Używam tego produktu od: tygodnia Ilość zużytych opakowań: pakiet probek