Cacharel Anais Anais EDT 

Jest to zapach starszej Pani w stylu Pani Walewskiej. Myślałam,że zejdę jak poczułam to okropieństwo. Białe kwiaty w stylu vintage, mocno przykurzone, z formalinką i kulką na mole. Zapach starości. Chciałam szybko to zmyć, ale na szczęście ta nuta nie trwa zbyt długo i do 30 minut pojawia się piękny biały kwieć podany na czystym praniu. Ma w sobie coś co powoduje, że mam ochotę wąchać cięgle ten nadgarstek. Nie polecam w ciemno, można nieźle wtopić. Jednak jest to zapach bardzo oryginalny, ciekawy w porównaniu do obecnych trendów. Nie pachnie nim pół ulicy. Testowałam go w 30 stopniach i idealnie wtopił się w klimat białej Boho bluzki. Pachnie kwiatowo, kremowo i czysto, jednak nuta głowy jest koszmarna, pachnie starością.

Ewidentnie czuć tu bezkompromisową, starą szkołę perfumiarstwa. Główny akord to Lilia morderca, która zmiata z powierzchni ziemi wszystko co napotka na drodze. Jest to jej wersja mocna, intensywna i wręcz niszczycielska. W nucie głowy jest ostra i gryząca, w nucie serca współgra z surowym goździkiem i dopiero w bazie lekko opada z sił, lecz wciąż stanowczo roztacza kwiatową aurę. Kompozycję dopełnia spora ilość suchego mchu i kadzidła, która pod grubą warstwą kwiatów nadaje aromatowi kościelny klimat, przez co odbiór perfum jest bezduszny, a nawet cmentarny! Dla mnie całokształt wypada niczym chłodny miks wiązanki nagrobnej z metalicznym i aldehydowo-kadzidlanym tonem kamiennej mogiły w początkowej fazie, który z czasem staje się ciut mydlany i przykurzony. Coś jak wysuszone kwiaty, które od wieków leżały w piwnicy. Anais Anais to damskie perfumy mające swoją historię. Są intensywne i nieco krzykliwe. Lilia jest przedstawiona w sposób głośny, a bogactwo kompozycji sprawia, że całość wypada wyraźnie i ekspresyjnie. Cacharel zaserwował nuklearną bombę kwiatów, która obezwładnia zarówno nosiciela jak i otoczenie. Perfumy kieruję ku miłośnikom stylu vintage.

Kupiłam bez testowania, bo podobał mi się flakonik. W środku kryje się zapach, który najlepiej można opisać jako ułożony i grzeczny. Jest w nim odrobina staroświeckiej ciężkości, odrobina łagodnej kobiecości i duużo nijakości. Odświeżał całkiem nieźle, nie utrzymywał się zbyt długo, w końcu pojechałam do mojej babci, której spodobał się tak bardzo, że jej go oddałam. Nie kupię ponownie, bo nie czuję względem niego żadnej iskry, zachwytu, zaintrygowania...

Ten zapach wyczuję wszędzie. To ulubione perfumy mojej Mamy. Używa ich od lat i kupiła już miliony opakowań. I nie chce ich zmienić na żadne inne. Jak nie wiem co jej kupić na urodziny to najlepiej mały flakonik Anais Anais i będzie miała zachwyt w oczach. Sama również je lubię i nie raz ich używałam ale miłości nie czuję. Są ciężkie i bardzo trwałe. Ja bym ich używała tylko na wieczór ale moja Mama używa ich na dzień. Flakonik jest przepiękny i bardzo kobiecy. Jest biały i widać na nim kwiat. Sam zapach również jest bardzo mocno kwiatowy. Tu kwiaty dominują. Według mnie zapach nadaje się przede wszystkim na wiosnę i lato. Warto poznać

Do dziś krztuszę się patrząc na buteleczkę tych perfum. Na szczęście wśród moich perfum jest umiejętnie schowana. Zapach jest po prostu nie mój, mocny, duszący i powiedziałabym nawet, że dziwny! Te perfumy zostały wydane w 1978 roku, być może dlatego te kompozycje do mnie nie przemawiają. Wyczuwam lilie, konwalię, hiacynty i nie wiem co jeszcze, za dużo tego. Za to trwałości nie można im odmówić, oo tu są świetne. Trwałość przetestowałam około 3 razy,o te trzy razy za dużo!

Zapach kupilam pod wplywem impulsu. Poszlam do drogerii po Angela, ale stwierdziwszy, ze w sumie to jeszcze mam pol flakonika, poddam sie eksperymentowi z jakims klasykiem, ktorego nie znam. A ze byla promocja, padlo na Anais Anais. Nie wiem dlaczego to zrobilam, w koncu zapachy kwiatowo-kwiatowe (poza Alienem) mi nie pasuja. No, nie jestem plocha dziewoja w zwiewnych sukienkach i wianku na glowie. W domu sprobowalam po raz pierwszy. I omal nie zemdlalam, poczulam, jakbym dostala po twarzy wielkim wazonem z cietymi kwiatami, takim prosto z kwaciarni. Zapach jest duszacy, mdly. I taki utrzymuje sie przez pierwsze godziny. Po jakims czasie staje sie lzejszy, kwiaciarniany zaduch wyparowuje, i pozostaje nawet przyjemna, chlodna won bialych kwiatow. Jesli ktos lubi zapachy kwiatowe i jest w stanie wytrzymac otwarcie, to moze sprobowac. Anais Anais nie jest, niestety, dla mnie. Nie mowie, ze mi sie nie podoba, bo ma w sobie cos urzekajacego i uzalezniajacego, ze uzyje go od czasu do czasu, ale po prostu do mnie nie pasuje. Flakonik natomiast nie podoba mi sie wcale. Przypomina mi pewien magnoliowy zapach, ktorego, jako dziecko, nie moglam zniesc. Uzywala go corka brata mojej babci.

ANAIS ANAIS to dla mnie zapach z dzieciństwa - jeden z ulubionych mojej Mamy :) Anais Anais to - w moim odczuciu: urzekająca kwiatowa kompozycja, która otacza kobietę aurą ciepła, a zarazem zmysłowości. Ten zapach to dla mnie kwintesencja kobiecości. Chociaż zapach towarzyszył mi w dzieciństwie, to zawsze marzyłam, by mieć swój własny flakonik i... W dorosłym życiu - trochę z sentymentu, a więcej z upodobania - używam tego zapachu na wyjątkowe okazje. Nie jest to kontrowersyjny aromat, ale trzeba mu przyznać, że wyrazisty. Kocham ten zapach za miłe wspomnienia i za to, że jest taki... niesamowicie oddający ideę powiązania kobiety z subtelnym pięknem kwiatów. Tak - to nie jest zapach dla nastolatek, rzekłabym, że trzeba mieć około 28 lat, aby docenić wyjątkowość ;) Kocham Anais Anais i jestem nim oczarowana. Jeżeli mówić o wpływie zapachów na samopoczucie, to bez wątpienia jeden z tych, który je poprawia :) Na pewno jest to zapach na dzień, ale nie szufladkowałabym go do żadnej pory roku. Ma w sobie coś z elegancji, nutkę tajemnicy i jest - jak dla mnie: mega-energetycznym! Ładny, kobiecy flakon. Uwielbiam!

Postanowiłam edytować recenzję, ponieważ poprzednia nie oddawała w pełni moich wrażeń i samego zapachu. Anais Anais to film "Piknik pod wiszącą skałą" w butelce - dziewczęcość i podszyta odrobiną romantyczności, niedająca się zdefiniować, czająca się groza. Krochmalone prześcieradła, starannie wyprasowane sukienki, a pod tym porządkiem i czystością, powoli budzące się pragnienia i rozkwitająca kobiecość. Czuć, że to niewspółczesne pachnidło, ale z charakterem, jeśli się je oswoi, potrafi stać się naprawdę intrygującym dopełnieniem nosicielki (nie nosiciela, według mnie AA ma ściśle określoną płeć), choć przyznaję, komplementy za nie zbieram rzadko - może stały się zbyt kontrowersyjne? Oceniam trzy wersje, bo moja znajomość z kamieniem milowym Cacharela w perfumiarstwie trwa już od dłuższego czasu: - edycja w flakonie ze zgłoszenia: miałam na 99% buteleczkę współczesną, wydaną po 2003 roku. Mocno wyczuwalny kwiat pomarańczy w otwarciu, dobra trwałość i projekcja, potem zgrabna i czysta mieszanka białych kwiatów (moja siostra krzywiła się, że "mydlane") i ciepła baza; - edycja L'Original: otwarcie zielone, gorzkie, wymieszany hiacynt z wiciokrzewem - dopiero później mogłam dowiedzieć się, że jest ono bardzo podobne do otwarcia w starszej wersji AA, ale tutaj zostało ono mocno uwspółcześnione. W bazie wyczuwalny delikatny akord czarnej porzeczki, jest kremowo i przyjemnie. Całość lekko pudrowa, dająca efekt subtelnej czystości ciała i ducha ;-) wyczuwalna jest lilia. Poprawna reformulacja, ale wolę starsze wersje; - wersja prawdopodobnie z lat '90, edycja "collection fleur" - najlepsza, mimo upływu lat nie straciła na jakości i projekcji :-) dodatkowo piękny flakon, mam wersję z doniczką. Otwarcie zielone jak w wersji L'Original, ale jakość składników duuuużo lepsza i dodatkowo mocno wyczuwalne jest galbanum, które nasuwa skojarzenia z Vent Vert Balmaina. Serce niesłodkie, mocno kwiatowe, z lekko demoniczną i woskową lilią oraz w pełni rozkwitłym, upojnym jaśminem. Baza ocieplona odrobiną skóry, zmiękcza i dopełnia wielki bukiet kwiatów, ładnie układa się na skórze. Choć to EDT, trzyma się spokojnie z 8 godzin i są wyczuwalne dla otoczenia. Przepadłam, bo to dla mnie najlepsza wersja Anais, a stare flakony w Polsce nie są tak częste, jak na zagranicznych aukcjach. Na szczęście, ubywa ich powoli. Kto odważny (i oryginalny!), niech szuka starszych wersji i testuje, podróż w czasie gwarantowana. Bardzo ciekawy, chłodny białowiatowiec - żałuję jedynie, że nie nosiłam jako licealistka :)

Anais Anais to zapach z serii tęgich i barczystych. Ci, którzy lubią tak intensywne kwiatowo-pudrowe klimaty, dosmaczone dodatkowo ostrym akcentem rosyjskiej skóry (oczywiście takiej job twoju mać ), powinni być bardzo zadowoleni. Wrażliwcom i tym, którzy mają skłonności do migren, odradzam eksperymentowanie, bo może zakończyć się intensywną reanimacją i masażem serca. Anais Anais były kiedyś pożądane i rozchwytywane przez masy kobiet. Dziś również mają grono swych wiernych zwolenniczek, ale też grupę zatwardziałych wrogów, którzy prędzej wskoczyliby na golasa do jeziora Antarktyki, niż daliby się spryskać tą miksturą. Ten zapach jest dziwną mieszaniną, dlatego zapewne budzi tak niejednoznaczny szereg odczuć. Wbrew opisom nie jest to niewinny, młodzieńczy i delikatny zapaszek, którym spryskać by się mogła przeciętna kobieta. To brzytwa i wyrwidąb, po który sięgną tylko określone gusta zapachowe. Kwiaty i przede wszystkim kwiaty grają tu pierwsze skrzypce. I to te najsłodsze, najduszniejsze, najciężej kalibrowe. Róża, jaśmin, irys i hiacynt wirują gwałtownie jak trąba powietrzna. Nie są nieśmiałe, tylko bezwstydnie intensywne, nie śmigają powolnie na tyci skuterku, tylko suną wielgachnym tirem o masie 40-stu ton. Pokaźną floralną gramaturę ciągnie jeszcze bardziej w dół gromka torpeda paczuli i zmurszałego dębowego mchu. Balsamiczna wkładka dodatkowo maksymalnie podkręca kurek mocy. A rosyjska skóra? Ostro grzmi brzozowym dziegciem, jest władcza i pioruńska (żeby nie powiedzieć turpistyczna). Jak dla mnie Anais Anais są zdecydowanie zbyt koturnowe. Po spryskaniu nimi czuje się jakbym przyodziała suknię robe à la française, będącą must have fazy rokoka. Dopasowaną w talii, maksymalnie wydekoltowaną, noszoną na stelażu, ściśniętą sztywnym i krępującym gorsetem. Oczywiście w subtelnej pastelowej barwie, z kwiecistymi wzorami, ozdobioną pokładami koronek, wstążek i falbanek. Do tego oczywiście pudrowana wysoka na kilka pięter fryzura (również na stelażu), z opadającymi puklami, udekorowana piórami, kwiatami i klejnotami. Na cerę zaś tłusta porcja bielidła, by zachować bladą nieskazitelność a’la martwica. I oto cały nasz efekt „romantycznej kobietki”. Paradoksalnie krucha i delikatna jak porcelanowa figurka… uginała się od metalowych konstrukcji wszelkich „rusztowań”, ilości białej tapety, pudru na włosach i zwalistych falbanek. Nie wiem jak wy, ale ja nie mam najmniejszej ochoty przeistaczać się w rokokową dziunię (a przede wszystkim z taką XVIII-wieczną egzaltowaną modnisią, która co chwila pali raczka, mdleje bez powodu i pierdzi motylkami mam naczelne skojarzenia). Anais to dla mnie powrót do skostniałej epoki bujnego życia francuskiej arystokracji. Ten zapach czuję, gdy patrzę na obrazy Boucher’a i Fragonard’a, z których uśmiechają się blade jak ściana „kościane lalunie”, które gubią pantofelek, lub toną w swych koronkach wśród krzewów róż. Zbyt toporny, pretensjonalny i nachalny. Ten zapach nie pozwoli nikomu przejść obok w spokoju. To typ muskularnego atlety, który jak już przydzwoni, to zgon będzie murowany. Trwałość oczywiście jak przystało na takiego tytana, wręcz „King-Kongowa”. Anais można szorować mydłem, ryżową szczotą i pumeksem, a one będą śmiać się szyderczo i mefistofelicznie odpowiadając przy tym: „Tak łatwo się mnie nie pozbędziesz, to ja tutaj rządzę!” Używam tego produktu od: kilka mc-y Ilość zużytych opakowań: próbka

To klasyczny, bardzo nienowoczesny zapach w którym dominują białe kwiaty - zapach jest bardzo, bardzo kwiatowy. Dla mnie meczący, duszący, bez pazura, acz niestety intensywny. Paczuli czy cytrusowych nut nie wyczuwam wcale. Kompletnie nie moja bajka, próbkę zużyłam w boleściach - zazwyczaj perfumy nie przyprawiają mnie o ból głowy, a tutaj było blisko. Zapach mocarny, trwałość dobra. Używam tego produktu od: właśnie zużyłam Ilość zużytych opakowań: próbka

Podobnie jak moje poprzedniczki, sięgam czasem po zapachy historyczne, aby chociaż na chwilę przywołać coś, co dawno minęło, a pewną projekcją i wizualizacją owej przeszłości ma być zapach. Lubię takie reminescencje. Anais Anais jednak mnie powalił i udusił. Jakże pięknie zapowiadała się zawartość tej przepięknej buteleczki, pierwsze psiknięcie i czar prysł. Mieszanka kwiatów w mega stężeniu, jakby przypadkowy ich dobór i wręcz drażniący zapach hiacyntu, który ja w tej wodzie wyczuwam dyskwalifikuje całość. Zapach jest mocny, wręcz wulgarny, kręcący w nosie, archaiczny i wg mnie lekko bazarowy. Na domiar złego na ubraniach jest dość trwały. Nie wiem,jak skończę buteleczkę, może jakoś się uda, ale to będą męki. Zapach nie dla mnie,chociaż na pewno znajdą się jego wielbicielki. Używam tego produktu od: miesiąc Ilość zużytych opakowań: w trakcie pierwszego.

Sama się zastanawiam, jak ja mogłam do tej pory nie zrecenzować tego pachnidła? Anais Anais - nazwa zaintrygowała mnie, muszę przyznać. Milo się skojarzyła także w parze z białą buteleczką z delikatnie różowo-pudrowymi kwiatkami- jak dziewczyna w białej sukni idąca przez sad kwitnących jabłoni i wiśni. No i....to by było na tyle. Wiem, że Anais Anais to klasyk, bardzo popularny w minionej epoce. Wiem, że większość klasyków z tamtych czasów pachnie "na bogato", czyli im intensywniejsza i trwalsza mieszanka, tym lepiej. A jeszcze lepiej, jak uderza po nosie. Są chlubne wyjatki, jak choćby Fendi (klasyczne), czy Fidji ( niech bogowie pokażą reformulatora tych perfum! Teraz to wodzianka!). Te zapachy wciąż funkcjonowały w póżnych latach 90-tych więc z dzieciństwa pamiętam moje zapachowe zachwyty... Ale Anais Anais nigdy się nie zachwycałam. Niedawno jednak odkryłam, że do niektórych zapachów się dorasta i namiętnie testuję klasyki. Posiadaczką i wielbicielką Anais Anais jest moje koleżanka. Z pół roku temu poprosiłam ją o zrobienie odlewki. Uczyniła to. Anais Anais to zapach białych kwiatów. Tak. Ale to pachnie tak, jakby ktoś zebrał na chybil-trafił wszelkie ich rodzaje, posypał pudrem a potem pomieszał trzy razy w prawo, raz w lewo. Lub odwrotnie. Lubię pudrowe zapachy, mimo, że są retro, ale tutaj zapach pudru wybitnie męczy. Jest plastikowy, stąd też wrażenie plastikowych kwiatkow. Zapach jest slodki, dość ciężki, upiornie trwały. Płaski- nie rozwija się w żadną stronę. Już samo otwarcie jest piekielne- zapach aż wierci w nosie. Potem łagodnieje jedynie o kilka tonow. Zużyłam tę odlewkę, ok 5 ml przy różnych okazkach, o różnych porach dnia. Za co dwie gwiazdki? Może miłośniczki słodkich, płaskich i mocnych zapachów polubią te perfumy. Druga gwiazdka za....nostalgię i tesknotę do krainy dzieciństwa. Nie lubię "syntetycznych" zapachów, więc Anais Anais stanowiła dla mnie krótką przygodę. Używam tego produktu od: około pół roku temu Ilość zużytych opakowań: odlewka, ok 5 ml

Perfumy są dosyć ciekawe i na pewno nie można ich skreślać po pierwszym powąchaniu. Na początku niestety są bardzo ciężkie. Kiedy już przejdą całą drogę swych przemian pachną jak dla mnie bardzo elegancko, pudrowo, białokwiatowo. Przypominają mi starszą, twardo stąpającą po ziemii, zamożną kobietę nakremowaną od stóp do głów drogimi kremami. Taki zapach luksusu z bagażem doświadczeń:) Zimne, zdecydowane, stanowcze, może trochę zbyt nachalne. I właśnie za tą nachalność i nieprzyjemny początek daję tylko 3 gwiazdki. Używam tego produktu od: miesiąca Ilość zużytych opakowań: zaczęłam pierwsze

Zatęskniło mi się nagle za zapachami, które pamiętam z lat 90 i które nadal funkcjonują w mojej głowie, jako luksusowe, przepiękne wonie. Jako licealistka miałam prawdziwe francuskie Lou Lou i chyba dlatego Cacharel tak dobrze mi się kojarzy. A wcale nie mam zbyt wielu powodów, żeby aż tak dobrze mi się ta marka kojarzyła. Zrobiłam rachunek perfumowego sumienia i wyszło na to, że z tej marki miałam niewiele. Po Anais Anais nigdy nie sięgnęłam, a mimo to wdrukowało się ono w moją świadomość jako zapach piękny. Na początku lat 90 wszystkie prawdziwe perfumy przywiezione z prawdziwej zagranicy - były piękne. Po prostu. Dodatkowo szata graficzna Anais Anais kojarzy mi się z Magnolią Yves Rocher, której wprawdzie nie miałam (bo wydawała mi się zbyt kwiatowa i zbyt poważna) ale ją również wspominam z (niezrozumiałym) zachwytem. Im bardziej zatarte wspomnienia, tym większy zachwyt... Wzięłam się za Anais Anais kilka dni temu. Z ciekawości, z przekory, w ramach eksperymentu. Przetestowałam w kilku stacjonarnych perfumeriach, w tym w jednej świeżo otwartej, z nowymi testerami. Nie ma mowy o eksperymencie obarczonym błędem z powodu parametrów testera. Eksperyment się powiódł, tyle, że jego wynik jest porażający. Zapach jest tak makabryczny, że w sumie nie wiem co w ogóle napisać. Ciężar duszących klasyków z lat 70, zmieszany z kolorowym plastikiem z lat 80. Zapach powstał w roku 1978 i jak dla mnie, może być traktowany dzisiaj już tylko jako ciekawostka historyczna. Nienoszalna. Killer w najgorszym wydaniu. Kwiatowo-plastikowy dusiciel. Przeładowany po brzegi, skondensowany do granic możliwości. Do środka upchane najcięższe i najbrzydsze nuty ze wszystkich okolicznych laboratoriów. Ciężkie chemiczne białe kwiaty zalane metalicznym plastikiem w kolorze ciemnej fuksji. Wymieszane i zastygłe pod wpływem własnego ciężaru. Na koniec dodatkowo psiknięte duszącym lakierem do włosów i pomalowane perłowym lakierem do paznokci. Ciężki, sztuczny, pretensjonalny zapach. Owszem, ja ogólnie nie lubię zapachu większości perfum obecnych na rynku, więc zapewne nie jestem ani obiektywna, ani wiarygodna. Owszem, mam alergię i objawy astmy oskrzelowej od większości perfum i dezodorantów w spreju, więc zapewne nie jestem odpowiednią testerką czegokolwiek, co pachnie. Owszem, ja ogólnie jestem czepialska i wredna, więc zapewne nie jestem sprawiedliwym sędzią. Świadoma własnych ułomności i przywar - zachęcam do testów i życzę odwagi. Bardzo dużo odwagi i bardzo dużo odporności - to niezbędne przy Anais Anais... Używam tego produktu od: never Ilość zużytych opakowań: testy

Jak w tytule otwarcie zapachu jest bardzo ładne ale niestety bardzo szybko się wysusza i od tej pory wszystko idzie w złym kierunku. Jeszcze bardziej nie do zniesienia jest fakt, iż wszystkie nuty pachną z tą samą intensywnością w tym samym momencie. Trzeba przyznać, że w zasadzie jest to wyjątkowe doznanie i chyba dotąd nie spotkałam takich perfum. Jak dla mnie zapach jest bardzo zły i nigdy go nie polubię. Poprostu nie w moim stylu Używam tego produktu od: kilka testów Ilość zużytych opakowań: kilka testów

białe kwiatki kojarzą mi się mylnie z czymś świeżym, a już nie raz przekonałam się, że jest wręczodwrotnie. od Anais oczekiwałam nie wiem, czemu, lekkości. niestety, one nie są lekkie. są duszne. krwiożerczo duszne. płyn w tej skromnej flaszce to jakby zły dżin morderca, który atakuje bezlitośnie. mnie zaatakował i z liliami i niby jaśminem w tym wydaniu się nie zaprzyjaźnię. migrenogenne, drażniące. kojarzą mi się z Chloe - Chloe, po których mam traumę na całe życie. gdybym miała oceniać, dla kogo są te perfumy, nie potrafiłabym. nie umiem wyobrazić sobie kobiety, która jest w nie ubrana i czuje się dobrze i wspaniale. no może jedynie panią w kirze, czarnej woalce ,stojącą w szeregu na pogrzebie. zdecydowanie nie chcę więcej mieć z Anais do czynienia.

Jak by to powiedzieć pierwsze skojarzenie bogaty bukiet. Dość dobrze przedobrzyli. Chcieli aby było elegancko, a wyszło kwiatowo, za mocno z przewagą białej lilii. Mam próbkę edt, niewiele zostało na szczęście. Trochę są w starym stylu, trwałość dobrą 6 godzin się trzymają. Trochę to już klasyka. Trochę w angielskim stylu, oni lubią motywy kwiatowe, a wzorek na flakonie pasuje do zawartości.

Wiosną tego przeżywałam istny szał na białe kwiaty w perfumach. Jako pierwsza mój zachwyt wzbudziła własnie kompozycja Anais Anais Cacharel. Potem poznałam Idylle Guerlain i przepadłam, aż w końcu kupiłam miniaturę Idylle. Idylle to zapach bardzo zimny, takie białe kwiaty + nuta zmrożonego metalu. Anais Anais jest cieplejszy, poza morzem odrobinkę sztucznych białych kwiatów wyczuwam nuty drzewne i trochę skóry. Nie czuję mydła, ale to dobrze, bo nie lubię go w perfumach. Pod koniec zapach się troche wysładza i tak trwa, słodko-pudrowy i białokwiatowy. Anais Anais to zapach intensywny, ciut duszący, ale nie przeszkadza mi to. Jest trochę retro, zresztą powstał dawno, 35 lat temu. Pewnie kiedyś skusze się na miniaturke, bo chociaż szał na białe kwiaty mi minął, to Anais Anais nadal mi się podoba. Używam tego produktu od: jakichś 8 miesięcy Ilość zużytych opakowań: testy