Guerlain Shalimar EDP 

Moje najulubieńsze perfumy, jakich w życiu używałam. Początkowo wydają się mieć zapach owoców cytrusowych z wanilią i kwiatową nutą. Gdy zapach się na nas "osadzi" otulają nas kadzidlane aromaty jak z baśni tysiąca i jednej nocy, które pozostają na skórze przez wiele godzin. Kojarzą mi się trochę z aromatami na orientalnym targu pachnącym egzotycznymi przyprawami. Ciężkie, zmysłowe, odurzające, bogate i trwałe. Bardzo kobiece i odrobinę retro. Co jakiś czas wracam do nich z przyjemnością.

Po dłuższym rozstaniu z wersją EDP postanowiłam do nich wrócić, bo jakoś mało mnie satysfakcjonowała EDT. No i mam! I nie żałuję :))) Nareszcie zapach trwa, a nawet się rozwija. Największą zmianę czuję z początku, gdy niebanalne i chłodne cytrusy ustępują miejsca temu, co już będzie trwać i tylko nieznacznie się zmieniać: wspaniałej, waniliowo-kadzidlanej woni. Ponadczasowe, piękne, na każdą okazję, jak dla mnie, bo nie są to perfumy drapieżne tylko bardzo przyjazne, ciepłe i nienachalne. EDT zostawię sobie na lato: są łatwiejsze w odbiorze, prostsze, szybciej znikają i praktycznie wcale nie ewoluują. Ale też przyjemne. Niech tam rodzina twierdzi, że pachnę WD-40. Dla mnie bomba!

Gusta zmieniają się całe życie - i to chyba tak jest ze wszystkim :) Ciuchy, buty, perfumy. Jeszcze 10 lat temu w ogóle nie sięgnęła bym po klasyk Guerlain - nie dałabym rady go unieść. Wtedy (czyli lata 20+) używałam popularnych owocowych, kwiatowych zapachów, często sygnowanych nazwiskami gwiazd, modelek i celebrytów ;) Teraz to już przeszłość a na mojej półce zagościły klasyczne, szlachetne i bardzo głębokie zapachy. Shalimar to prawdziwy klasyk, który powstał prawie 100 lat temu! Z tego co wyszukałam, wiem że można trafić na całkiem sporo jego innych odsłon - ich jeszcze nie próbowałam, ale "pierwszego" używam od ubiegłego roku i ciągle mam prawie pełną butelkę :) Wystarczy kilka psiknięć i już. Oczywiście nie jest to zapach do codziennego używania - jak dla mnie tylko jesień i zima. Wiosna i lato w żaden sposób mi pod niego nie podchodzą. W perfumach mamy cudne połączenie bergamotki, cedru, mandarynki, róży, wetiweru, jaśminu, kadzidła, skóry, drzewa sandałowego oraz piżma. Zapach jest fantastycznie trwały - kilka psiknięć i skóra pachnie cały dzień - dosłownie. Nie wspomnę o swetrze czy szalu - tu mamy kilka dni cudnego zapachu. Oczywiście, szczerze polecam, ale najpierw koniecznie wypróbujcie na własnej skórze :) Moim zdaniem, nie jest to zapach dla bardzo młodych dziewczyn - Shalimar jest mega kobiecy, ciężki, tajemniczy, bogaty, szlachetny i trzeba z pewnością umieć go nosić - podobnie zresztą jak klasyczne Opium czy Piątkę :) Nie jest to zapach prosty, lekki i dla każdego - ja osobiście, jak już wspomniałam wcześniej, nie sięgnęłabym po niego 10 lat wcześniej. Do Shalimar trzeba dorosnąć i wyczuć "na własnej skórze".

Podobieństwo do Kenzo olbrzymie, wybrzmiewa ta charakterystyczna nuta która mnie osobiście bardzo odrzuca od tego zapachu. Niestety, skończyło się tylko na teście mimo zachwalania zapachu przez Panią w drogeri na D. nie zdecyduje się na ten zapach. Mocny orient jak dla mnie. Bazar z przyprawami, zwierzętami i tkaninami. Mix czarnego lądu jak dla mnie. Polecam testy przed zakupem bo opinie innych mogą być bardzo mylące w efekcie końcowym. ;) Piękny flakon z plusów oraz znakomita trwałość.

Bardzo niewiele zapachów rzeczywiście mnie urzeka i współgra z moim ph. W poszukiwaniu czegoś nowego zrobiłam test nadgarstkowy w perfumerii. Skusiłam się na ten właśnie zapach, ponieważ zauważyłam, że jest on na prowadzeniu w konkursie na perfumy wszech czasów. Co ciekawe miał on też prawie tyle samo głosów na nie co i na tak. A więc kontrowersyjny..... Co poczułam najpierw.....uderzenie orientalnej mocy, jakieś kadzidło i taka charakterystyczna pudrowa nuta. Nie cierpę takich aromatów. Bardzo mocno kojarzą mi się ze starszymi matronami, takie zapachy królowały, kiedy byłam małym dzieckiem i zastanawiałam się po co kobiety tego używają. Zapach rozwijał się w czasie ale cały czas był dla mnie nieznośny. . Dopiero po ok. 7 godzinach stał się łagodny, stracił tę pudrową nutę, poczułam przyjemną woń kwiatów i owoców trochę róży, jaśminu,, mandarynki i cytryny. Wtedy był naprawdę piękny. Jednak końcowa przyjemność nie jest warta godzin cierpienia w nieznośnym zapachu. Perfumy te należą do bardzo mocnych i trwałych.

Arcydzieło sztuki perfumeryjnej!!! Klasa i szyk. Orientalny a zarazem subtelny i delikatny. Jedyny w swoim rodzaju, niepowtarzalny. Początek trochę odpychający, cytrusy i cedr biją nas po głowie, irys pokazuje swoje ziemiste oblicze. Później robi się dużo przyjemniej. Do głosu dochodzi jaśmin, paczula i róża, w końcu pojawia się baza, słodka i balsamiczna a w niej skóra, drzewo sandałowe, piżmo, wanilia, kadzidło. Tę fazę lubię najbardziej. Jest słodko i przytulnie. Na co dzień nie używam, Shalimar jest zbyt arystokratyczny do pracy czy na zakupy. Lubię wieczorem skropić nim nadgarstki i zaszyć się w sypialni sama ze sobą, z wspomnieniami, marzeniami. Być chwilę sam na sam z Shalimar. Trwałość rewelacyjna, w końcu to Guerlain. Szkoda, że takich perfum się już nie produkuje, wielka szkoda :(

Shalimar to coś więcej niż perfumy..to kawał historii , protoplasta orientu i jeden z moich ulubionych zapachów wszechczasów! Można go nienawidzić, ale napewno trzeba go szanować, bo moi drodzy , jest co szanować! Shalimar jest balsamiczny, waniliowy ( w wytrawny , nie budyniowy sposób), przesycony przyprawami i cytrusami. Ma nieco zwierzęcy wydźwięk ( cywet, opoponaks i kadzidło) i naprawdę "czuć" , że to klasyk( tylko bez epitetu "babciny" proszę;) ) Flakon jest piękny, zwlaszcza w koncentracji ekstraktu i tak charakterystyczny, że nie sposób go pomylić. Trwałość bardzo dobra, projekcja przez pierwsze godziny świetna, potem trzyma się raczej blisko skóry. Nie jest to już ta bestia co kiedyś, niestety reformulacje dały temu zapachowi w kość. Tak czy inaczej są to perfumy genialne^_^ Guerlain jak zawsze nie zawodzi!

Gdybym miała wybrać 1 zapach, który używałabym do końca życia to zdecydowanie byłby ten. Nie ma słów, które mogłyby opisać jak absolutnie uwielbiam i jak uzależniona jestem od tego zapachu. Powstał w 1925 roku i czuć tą starą elegancję i klasę. Jest to zapach balsamiczny, delikatnie przełamany drewnem i cytrusami. Na pierwszy rzut oka rzuca się wanilia i kadzidło, trochę skóry i delikatne cytrusy, które sprawiają, że zapach nie powoduje bólu głowy. Wraz z czasem balsamiczna ciężkość delikatnie uchodzi na rzecz cytrusów i wanilii. Muszę powiedzieć, że ja kocham to połączenie. Jest zniewalająco eleganckie, sensualne i seksowne, ale nie wali starą babcią idącą do kościoła na mszę. Ta klasa podkreślona jest przez absolutnie zniewalające opakowanie w stylu perfum z poprzedniej epoki. Trwałość jest równie genialna. Dosłownie cały dzień, projekcja również na plus. Czego ewentualnie można się przyczepić? Ceny, ale da się wyrwać ten zapach taniej na internecie, a poza tym przy takiej wydajności cena staje się bardziej znośna.

Shalimar darzę wielkim szacunkiem od pierwszego powąchania. Są wyjątkowe, klasyczne, słodkie, czasem bardziej drzewne...a jeszcze kiedy indziej waniliowe. Wszystko zależy od pory roku. Dla mnie to zapach żywicy połączonej z wanilią, są bardzo trwałe. Nie sądzę, że nastolatka się nimi zachwyci, bo to stara szkoła perfumeryjna, ale nie mówię tu kategorycznie, że to niemożliwe. Swoją buteleczkę mam i na pewno, gdy się skończy, zakupię ponownie, bo tych perfum nie może zabraknąć w mojej kolekcji. Są uzależniające.

Postanowiłam je kupić w ciemno. Obejrzałam kilka filmików na YT o klasykach i Shalimar jest w TOP 10 chyba od początku czyli od 90 lat. Robiłam tak już kilkukrotnie i nie byłam zadowolona ze swoich wyborów. Lubię prfumy trudne. Pisząc trudne mam na myśli perfumy niecodzienne, wyjatkowe, charakterystyczne i niepodrabialne. Po zakupie poszłam do perfumerii by poczuć co kupiłam i się w nich zakochałam od pierszego niuchnięcia. To jest to czego ciągle szukałam. Nie mogę przestać się w nie wtulać. Zaznaczam nimi swoją przestrzeń. Trochę jak aspołeczna wariatka ale z wyboru.

Tak jak ubóstwiam Shalimar Souffle de Parfum EDP, tak do Shalimar EDP nie mogę się przekonać. Kojarzy mi się ze starszą sąsiadką koleżanki, która używała tych bądź niezwykle podobnych perfum. Dlatego też mój mózg automatycznie przypasowuje tego typu zapachy do osób mocno starszych. Wyczuwam mocne nuty kadzidlane wymieszane z wanilią. Kocham wanilię w różnych wydaniach (w Vanilla Fields, w Mon Guerlain, właśnie w Shalimar Souffle), ale niestety tutaj nie mogę jej znieść. Mimo moich subiektywnych negatywnych odczuć. nie mogę powiedzieć, że to perfumy banalne. Znajdują i znajdą jeszcze wielu zwolenników. Są wielowymiarowe, oryginalne, ewoluują na skórze. Bardziej na zimę i jesień. Trwałość i projekcja genialne. Nie polecam kupowania w ciemno.

Shalimar to moja miłość od pierwszego niuchnięcia (daaawno temu, gdy byłam jeszcze biedną studentką), zapach-cudo, ogoniasty, rozpalający, po prostu JEST MOC. Jeden z niewielu klasyków "kadzidlano-żywicowych", które spokojnie potrafię udźwignąć, nie dusi, nie drażni (choć latem nie polecam), rozwija się niezwykle długo i ciągle zmienia, kipi, kusi, wierci w nosie. Zapach-marzenie, na mnie to głównie cytrusowe kadzidło z odrobiną żywic, w tle od czasu do czasu przewija się mięciutka skóra. Nie jest ani trochę słodki, nie ma żadnych mdląco-jedzeniowych nut mimo wanilii w składzie. Wanilię w sumie wyczuwam właśnie w bazie, nie wysładza się za mocno, jest świetnie zrównoważona. Wielbię zarówno wersję EDP, jak i EDT. Zapach, który otula, zimą wręcz rozgrzewa, od razu poprawia nastrój. Momentami staje się trochę "chropowaty", jakby lekko szorstki, "piaskowy" (przypomina Dune, choć to nieco inna bajka). Cudowne złagodzone kadzidło.

Ja kocham. Zgadzam się ,ze to zapach do którego trzeba dorosnąć i raczej na chłodniejsze pory roku ale jest jednym z moich zapachowych hitów. Bardzo trwały i charakterystyczny zapach, który zyskuje na atrakcyjności po kilku chwilach od zastosowania.

Zapach-wizytówka marki Guerlain (właściwie - żyła złota), jedne z najchętniej kupowanych perfum na świecie, symbol lat 20., klasyk na równi z Piątką... musiałam przetestować, bo wiedzę o klasykach, czy to w dziedzinie literatury, muzyki, czy perfumiarstwa, po prostu wypada mieć. Bo to właśnie wielcy kształtują nurty, są częścią kanonu, to na ich dokonaniach bazują następcy, do ich dzieł często się odwołują. Niestety, ale dla mnie legenda Shalimara jest nie do udźwignięcia. Oczywiście, nasuwają mi się skojarzenia z Piątką, choć zapachy te są diametralnie różne, łączy je jednak dekada, w której powstały, zrewolucjonizowanie świata perfum, oraz coś, co mogę nazwać "przypuszczalnym przedawkowaniem" - jak w Piątce 'przedawkowano' aldehydy, tak w Shalimarze - wanilinę. O ile jednak do Piątki, jak wskazują liczne testy, wreszcie "dorosłam" (cokolwiek znaczy "dorośnięcie" do jakiegokolwiek zapachu) i z pewnością kiedyś kupię flakon, tak Shalimara unieść nie potrafię. Nie wiem, czy jest to wina mojej skóry, czy mojego kolorytu, ale jako bladolica blondynka (jeszcze ruda) nie czuję się w nim naturalnie, tylko tak, jak gdybym założyła suknię z bardzo grubego atłasu i dodała do tego bardzo wiekową biżuterię z ciężkimi szmaragdami. Shalimar na mojej skórze najpierw pachnie stęchłą cytryną, potem króluje na mnie kadzidło, za którym niestety nie przepadam, za to koniec jest już wyjątkowo przyjemny - idealny, guerlainowski irys (który bardzo mi się podoba), połączony z wytrawną wanilią i niesłodkim karmelem (!). Z kwiatów wyczuwam jeszcze jaśmin, ale bardzo delikatnie. Zapach niewątpliwie wielki, ale nic nie poradzę, że nie dla mnie :-( Flakon piękny.

Zgadzam się ze stwierdzeniem, że do tego typu perfum trzeba dorosnąć. Raczej nie pokochają go fanki cukrowej waty, słodziaków czy świeżaków. Pewnie ominą go szerokim łukiem wielbicielki zapachów bezpiecznych i nieinwazyjnych. Jest to zapach JAKIŚ w pełnym tego słowa znaczeniu. Daje po nosie, choć moim zdaniem kilerem nie jest. Jest za to głęboki, bogaty, typowo żywiczny, może trochę kamforowy. Trzeba z nim uważać, same nuty i cytrusy w opisie mogą zmylić. Trwały i zdecydowanie bardziej na wieczór niż na dzień. Uważałabym z nim w ciepłe dni i w biurze, bo może przytłoczyć użytkownika i otoczenie. Osobiście chyba się zakochałam, ale odstawię go na chłodniejszą porę :)

Słowo ,,zmysłowe" wydaje mi się ostatnio niezwykle pozbawione znaczenia, jeśli chodzi o świat perfum. Nadużywane w przypadku kompozycji płaskich, syntetycznych i przesłodzonych, traci. Na samym początku recenzji uprzedzę więc, że zmysłowość to dla mnie coś innego niż tańce w kusym stroju lub udawanie wyniosłego i tajemniczego. To nie jest atrakcyjność w stylu instagramowym, prosta łatwa, na raz-dwa. Zmysłowym jest dla mnie to, co chociaż jest fizyczne i namacalne, daje żyć wyobraźni, wykopuje spod ziemi emocje, ożywia wspomnienia, odnajduje i rozkosz i melancholię. Nie jest to zapach stworzony do bycia modnym i uwodzicielskim. Zmysłowość Shalimar składnia raczej do ucztowania i cieszenia się życiem po brzegi, aż do śmierci. Otwarcie kompozycji to jeden z moich ulubionych momentów. Cytrusowa świeżość nie tyle jest lekka, co migotliwa, błyskotliwa i zmienna, jak pierwsze wrażenie obiecującej znajomości. Niby troszkę dystansu jest, ale jednocześnie błyska to energią bergamotki, to ciepłem nut drzewnych, to lekko odpycha cytrynowym chłodem. To zabawa dyskusją, za którą czai się coś, co jest dla człowieka zagadką. Warto bowiem wiedzieć, że nastawienie Shalimar, tak, jak nastawienie nieznanego rozmówcy, mocno zależy od nas samych, tj. od naszej skóry. Wprawdzie kompozycja pachnie doskonale już na papierze, ale to ciało daje jej pole do popisu. Ja odbieram Shalimar, który sama noszę jako harmonię żywic i wanilii, i nie jest to kierunek słodki, a wytrawny. Zderzamy się ze skomplikowaną rzeczywistością, głębią uczuć, nadmiarem słów, czymś, co trzeba przetrawić, przemyśleć, co się przeżywa i... podziwia? Jest wśród tych żywic, drew, wanilii i kadzidła jakaś tajemnica. Nie każdego dnia ma się na te perfumy ochotę, bo też nie zawsze stawia się sobie egzystencjalne pytania. Te perfumy nie zieją optymizmem, są jak głęboka rozmowa, jak droga w nieznane i jak jeden wielki znak zapytania nad rzeczami kojarzonymi jako wieczne i ostateczne. Kończąc z kwestiami nieuchwytnymi, a przechodząc do technicznych, wypadałoby wspomnieć o projekcji. Shalimar nie jest intymny i jeśli nie przejawiamy umiaru, otoczenie go czuje. Warto wziąć to pod uwagę, kiedy nie chcemy lub nie powinniśmy roztaczać wokół tak sensualnej woni, czyli np, w autobusie lub pracy. Przyznam szczerze, że rozpoznaję ten zapach i mimo, że go kocham, to naprawdę utrudnia mi skupienie się. Pomieszanie przyjemności z udręką w wykonaniu Shalimar trwa długie godziny, I tu przejdę do najbardziej zaskakującej konkluzji... Podsumowując: Są ludzie, którzy lubią marzyć i snuć refleksje. O nich już się rozpisałam i wiem, że coś im ten zapach w pamięci pozostawi, nawet jeśli uznają go za nienoszalny. Ale jednocześnie uważam, że geniusz Shalimar jest tak wielki, że zapach podobać może się każdemu, kto lubi orient, bo jest piękny, kobiecy i trwały. Tak po prostu.

Zapach mocno żywicowy, jednak kojarzący się z ciepłem, przytulnością. Bardzo oryginalny, nie spotkałam wcześniej czegoś podobnego. Podoba mi się w nim także śliczny flakon, który będzie ozdobą każdej łazienki. Wystarczą dwa psiknięcia by mocno pachnieć cały dzień. Uważam, że jedyne dwa minusy to wysoka cena i fakt, że niestety ten zapach większości osobom się nie podoba. Moja koleżanka zawsze prosi bym nie psikała się nimi na spotkanie z nią bo nie może ich znieść:) również moja przyjaciółka z pracy mówi, że są babcine i taka opinie jest wśród wielu osób.

Od dłuzszego czasu szukałam zapachu, miałam go w wyobraźni ale nie umiałam wychwycic ani opisac....coś cielesnego, pudrowego, miekkiego, otulajacego i naturalnego. Próbka trafiła troche przypadkiem wsrod sterty innych, odrzuciło mnie poczatkowo i nawet nie chcialam testowac. Jakiez było oszolomienie gdy poczułam je na swojoj skorze! Jakby spelnil sie jakiś sen, urojony sen stał sie rzeczewistoscia. To jest to czego szukalam!