Hermes Twilly d'Hermes Eau Poivree EDP 

Klasyk był niesamowity, ohydny i wspanialy jednocześnie, ale to... to sa jakies popłuczyny. Mily, bezpieczny zapach, slabiutka roza ze sladowa iloscia rozowego pieprzu. Calosc delikatna, wręcz niemrawa. Nawet dość ladna, ale nie dla mnie.

Dostałam próbkę zapachu w prezencie, malutką, uroczą wersję. Już samo opakowanie do mnie przemówiło, ale chciałam zrobić z otwarcia tych perfum ceremonię, w końcu to Hermes, więc czekałam na odpowiedni moment ;) Gdy już go użyłam... Ten zapach ma nieskończenie wiele twarzy! Na początku jest odrobinę owocowy, trochę jak letnie zapachy, ale z czasem odsłania cały bukiet. Pachnie wytwornie, ale nienatarczywie. Na pewno polubią go fanki słodkich, cięższych zapachów, bo baza taka właśnie jest - trochę dymna, słodka, nieoczywista! Perfumy są BARDZO trwałe. Biorąc wieczorny prysznic czułam je na skórze, a używałam po jednej "dawce" na dzień. Na pewno się na nie skuszę, muszę je mieć w swojej kolekcji, mimo ceny zwalającej z nóg. Polecam iść, sprawdzić, przekonać się, bo na pewno nie wszystkim spodoba się ta wielowymiarowość, ale dla mnie to jak Złoty Graal.

Kupiony jakiś czas temu, nieużywany zbyt często, bo trzeba mieć na niego dzień. Gdzieś zgubił nawet swój kapelusz i wstążkę. Dawno go nie miałam na sobie, ale ostatnio naszła mnie ochota na paczulę z imbirem i różą. Robi się chłodno, robi się ciemno, robi się nijak i wtedy przychodzi czas na coś nietuzinkowego, na coś innego. Jesień i zima to zdecydowanie najlepsza pora dla Poivrée. Wiem, że zapach nie ma wielu fanów, ale może to zależy od tego kiedy jest testowany? Obecnie na nowo się w nim zakochałam. Oczywiście, jest on delikatniejszą wersją klasyka, ale również ma w sobie coś do odkrycia. Zapach, trwałość i projekcja? 4/5 jak dla mnie.

Zapach Twilly d'Hermes kocham całym sercem. Od pierwszego przypadkowego spotkania. Podobał mi się przy pierwszej aplikacji. Wydał mi się nietuzinkowy, nietypowy, bogaty, łagodny ( ach ta romantyczna tuberoza!) i zadziorny jednocześnie (dzięki imbirowi). I podoba mi się ciągle. I tak jak mam kilka zapachów, które są dla mnie absolutnie trafione, które towarzyszą mi w codziennym życiu i do których zawsze wracam, tak Twilly zdecydowanie należy do tej grupy. Byłam pewna, że Poivree również mnie zaskoczy. Miałam wrażenie, że będzie to pewna wariacja zapachu Twilly, bo opakowanie jest zupełnie to samo ( charakterystyczna buteleczka przewiązana kolorowa wstążką a'la muszką, zamknięta czarnym korkiem imitującym melonik). Niestety nie! To nie wariacja Twilly. To zupełnie inny zapach. Aczkolwiek istnieje pewne podobieństwo pomiędzy dwoma zapachami, które przypomina, że to ta sama rodzina jednak. Wyglądają podobnie tylko Eau Poivree woli więcej różu ( kolor perfum, kolor wstążki). I zdecydowanie jest tym spokojniejszym, łagodniejszym. Najpierw wyczuwa się czerwony pieprz, który może nie intensywnie jak imbir w Twilly, ale także uderza do głowy. Szybko się ulatnia, o wiele szybciej niż nuty imbirowe w Twilly. Wtedy do głosu, przepraszam- nosa, dochodzi róża. Tylko nie jest to wersja popularna - typowo lekka i kwiatowa. Tu ta róża jest ciężka i słodka. Wręcz przywodzi na myśl dojrzałe letnie czerwone owoce. Jej zapach utrzymuje się długo, w pewnym momencie staje się ona nawet odrobinę mdląca i dusząca. Nutę bazy stanowi paczuli, które domowi się na skórze na długi czas. To niewątpliwie piękny i ciekawy zapach. Dynamiczny i zmienny. Nieoczywisty, niestandardowy, a jednak mało charakterystyczny. I mało charakterny. Niestety, nie zapada w pamięć, jak jego straszy brat.