Yves Rocher Cuir Vetiver EDT 

Nie mogę powiedzieć, że nie byłam ciekawa wetiwerowej nowości YR. Ciekawość tą podsycał fakt, że spotkałam kilka opinii, że pachnie bardzo podobnie do Terre d'Hermes. Jako, że w Terre jestem zakochana i mogłabym nosić ten zapach dzień w dzień od świtu do nocy, postanowiłam możliwie szybko zapoznać się z nowością. Flakon, owszem, bardzo ładny, ale to, co poczułam na papierku w salonie YR mnie odrzuciło. Pomyślałam: wieczór, zmęczenie, dajmy mu szansę lepszego dnia. Problem w tym, że na skórze... jest jeszcze gorzej. Spis nut coś tam mówi. Przede wszystkim to, że wetywerię mamy tylko na początku. Jest wtedy dość świdrująca i dominująca, ale po kwadransie niemal znika pod ciężarem drzewa sandałowego, a potem obezwładniającą, mdłą słodyczą fasoli tonka. Cedr leciutko wyczuwam, skóry bardzo niewiele. Wszystko razem ustaje po dwóch godzinach. I mogłabym pisać więcej, ale właściwie po co, skoro to cała historia. Zapach jest nieskomplikowany, wyraźnie drzewny i równie wyraźnie słodki. W moim odbiorze totalnie inny niż ostry, rześki, pełen przestrzeni i złożoności Terre (chociaż wiem, że są ludzie na których wydaje się lekko słodkawy i pewnie głównie oni dostrzegają tu jakieś podobieństwo). Gdybym miała go do czegokolwiek porównywać, to raczej do Vetiver Tonka (acz daleko mu też do tego wykonania i trwałości). Podsumowując: Cuir Vetiver niestety nie urzeka i nie przykuwa uwagi na dłużej. Nazwa nie naprowadza na zawartość (wetiwer nie dominuje zbyt długo, skórę też trudno wyłowić w wielkim morzu bobu tonka). Fanom TdH szczerze radzę nie kupować w ciemno, bo i tego zapachu nie przypomina. Wszystkim natomiast odradzam ze względu na fatalną trwałość.