Christian Dior Dune Woman EDT 

Dune jest zapachem pięknym, bardzo trwałym i niepowtarzalnym. Nie ma żadnych zamienników na rynku perfumeryjnym, nic nie jest do niego podobne. Mi się on kojarzy z suchym i rozgrzanym przez słońce piaskiem pustyni. Z czymś egzotycznym, orientalnym i dalekim. Uwielbiam go używać w zimowe dni, wtedy przenosi mnie do ciepłych krajów. Jest mega trwały i mocny. Cena niestety jest wysoka, ale adekwatna do jakości.

Woda Dune, to zapach sprzed lat, którego nie sposób zapomnieć. Pachnie pięknym, romantycznym, opływającym w luksusie latem. Kupiłam 100ml wody toaletowej w wersji tester i jest wspaniały, oryginalny i trwały. Polecam

Zapach ciepła. Na początku uderza mnie woń ciętych pokrzyw. Naprawdę! Trwaoze pół minuty. Na początku nie mogłam sobie przypomnieć tego zapachu,ale po kilkunastu aplikacjach dopadł mnie obraz prababci szatkujacej pokrzywy dla kurcząt. Ja wiem jak to brzmi,ale dla mnie to jest piękny obraz. Za to właśnie kocham perfumy. Za wspomnienia... Po czasie zapach rozprasza się w ciepło właśnie. W ciepło żywic przeplatane z gorzkimi aldehydami. Szkoda,że nie było mi dane poznać wersji pierwotnej. Szkoda,że nie było w moim życiu osoby,która wprowadziła by mnie w świat zapachów wcześniej... Mimo to, uważam,że obecny Dune jest naprawdę bardzo dobry. Ma naturalny wydźwięk, jest dobrze zrobiony,tylko z trwałością na bakier... Kocham w nim też ten retro wydźwięk ♥️ Taki fetysz... ???? Zapach z klasą! Od dawna chciałam go mieć,aż w końcu dostałam go na urodziny ???? Jedyne co mnie zawodzi,to ten korek. Nie dość,że plastikowy,to jeszcze bardzo ciężko go zdjąć.

Dune,Dune perfumy mojego zycia!Od kilku dni ciesze sie ,ze znowu jestem w posiadaniu tego magicznego zapachu.Mam przeczucie ,ze beda mi towarzyszyly zawsze...Pierwszy raz poczulam Dune w magazynie "Vogue"byla tam probka .To byl poczatek lat 90 jak tylko poczulam zakochalam sie na zaboj!!!Zdradzalam Dune wielokrotnie ale z marnym skutkiem...Dla mnie tylko ten zapach to pewniak moge sie nim skropic nieelegancko i nawet mnie glowa nie zaboli od przedawkowania...Pachna tak rozkosznie...Sa wspomnieniem i terazniejszoscia .Dorastaja razem ze mna i chyba razem ze mna sie zestarzeja...Sa intensywne ale nie duszne,jakby slodkawe ale nie do konca;troche ziolowe,przyprawowe ,suche no nie wiem ... Boska kompozycja kojarza mi sie ze mna po prostu.To co napisalam brzmi jak wyznanie milosne ale to prawda KOCHAM DUNE!

Jedna z recenzentek napisała, że kojarzy jej się z późnym, letnim popołudniem. Ja też ten zapach podobnie odbieram. Kojarzy mi się z zachodem słońca (patrzcie na kolor butelki) i pierwszymi wieczornymi powiewami chłodnego powietrza po słonecznym, letnim dniu, niekoniecznie nad morzem. Zapach zdobył moje uznanie, gdyż jako jeden z niewielu w swojej kategorii nie jest przesłodzony, a zawartą w nim słodycz jest przyjemnie przełamują cierpko-zielne akordy. Nie narzuca się otoczeniu, będąc wyczuwalny. Jest przyjemny i nie wyobrażam sobie, żeby powodował u kogoś ból głowy. Zestaw dla mnie zniewalający i niepowtarzalny. Na pewno kupię jeszcze w przeszłości.

Chcąc poznać sławny zapach Dune, nie byłam przygotowana na to, że perfumy mogą się aż tak nie podobać...zapach morza kocham...zioła również...nuty drzewne, balsamiczne - jak najbardziej. Jednak Dune ma w sobie coś, co mnie odrzuca, odbieram go jako zapach mdły i bardzo, bardzo nieprzyjemny. Nie chodzi też o moją skórę, on mnie odrzuca już z korka. Zmieszana słona woń doustnego płynu nawadniającego z elektrolitami oraz lakieru do włosów...nie zamierzam jednak go odradzać komukolwiek - skoro ma tak dobre opinie wielu osób, musi mieć swoje walory :) Jeśli jednak ktokolwiek zamierzał kupić Dune w ciemno, apeluję o zakup próbki, bo w morzu pochlebnych opinii co jakiś czas można trafić na podobną do mojej, co tylko potwierdza jak indywidualnie każdy z nas odbiera wonie i jak różne nasuwają się skojarzenia.

Choć nuty zpaachowe są bardzo obiecujące, Nutami głowy są Brazylijskie drzewo różane, Aldehydy, Mandarynka, Bergamotka i Piwonia; nutami serca są Lilia, Ylang-ylang, Pszonak, Jaśmin i Róża; nutami bazy są Drzewo sandałowe, Bursztyn, Benzoes, Mech dębowy, Wanilia, Paczula i Piżmo. to ten zapach zupełnie mi nie leży. Są za mocne i choć mają mnóstwo pozytywnych opinii ja pochwalę tylko za trwałość.

Zapach nie należy do najłatwiejszych moim zdaniem. Wyobrażam sobie letnie gorące popołudnie gdzieś w śródziemnomorzu, rozgrzana skóra posmarowana balsamem, w tle zapach morskiej wody, kwiatów, koktajlu....Zapach niezwykle trwały. Nie dla każdego, niepowtarzalny, unikatowy....czy to vintage? Dla mnie nie, ale każda z nas odbiera zapachy inaczej. Moim zdaniem jeden z kultowych zapachów XX wieku. Godny polecenia, co raz trudniej dostępny, a co za tym idzie ceny są wysokie. Testujcie przed zakupem.

Perfumy przetestowałam w formie próbki, którą otrzymałam od zaprzyjaźnionej blogerki specjalizującej się w tematyce perfumeryjnej. Zapach jest mocno kwiatowy, słodki, lekko mdlący, z gatunku tych, które należy ostrożnie aplikować by nie ciągnąć za sobą mocno mdlącego, kwiatowego zapachu. Zapach ten jest popularny, zdecydowanie nie są to perfumy unikalne, ciekawe, nietypowe. Czuję w nich głównie nuty słodkich kwiatów, nieprzełamane żadną tajemniczością czy orzeźwieniem. Zapach jest dość ciężki i ciepły, więc lepiej koresponduje z wieczorem i zimniejszą porą roku (jesień/zima). Lepiej odnajdzie się w nim kobieta mocno dojrzała niż młoda, dla osoby młodej ten zapach będzie za ciężki. Dla mnie to zapach dla Pań z pokolenia wyżej ode mnie czyli mocne 50-60 plus. Nie odnajduję się w tym zapachu, który obiektywnie jest przyjemny i jedyne co można mu zarzucić to, że może być odbierany jako zbyt mdlący, zwłaszcza jeżeli się nim mocniej skropi skórę. Może wrócę do niego za 20 lat.

Moje pierwsze Dune zakupiłam w 2006 roku w postaci miniaturki. Ach jak one mi się podobały, taki zapach z klasą, bogaty, szykowny. W kolorowych magazynach pełno było reklam Dune. Byłam nimi zafascynowana, marzył mi się flakon. Podobały mi się a jednak nie umiałam ich nosić, kojarzyły mi się z Chanel No5, takie trochę retro. Piękne ale nienoszalne dla mnie...wtedy. Od jakiegoś czasu posiadam flakon i używam jak tylko mam ochotę. Chyba do nich dojrzałam :) Dla mnie to klasyka na co dzień. Piękne, eleganckie. Na mnie pachną wytrawnie, ziołowo-słono, bez kropli słodyczy, Głównie wybijają się aldehydy, w tle wyczuwam kwiaty. Czasami faktycznie wybija się jakaś męska nuta. Lubię je nosić w towarzystwie kaszmirowych sweterków, dodają ciepła. Trwałość rewelacyjna, użyte w nadmiarze mogą podduszać. Dune to pozycja obowiązkowa w mojej perfumowej garderobie. Używam sporadycznie ale być muszą!

Dostałam w prezencie od pewnej dużo starszej ode mnie osoby wersję sprzed reformulacji. I takową oceniam. Dune coś w sobie ma. Jeden psik wystarczy, żeby poczuć jego bogactwo i klasę. Jest jak słodki, gęsty nektar z nutą czegoś świeższego, morskiego, zapachu piasku nad morzem? Kiedy jeszcze nie wiedziałam, że słowo Dune znaczy Wydma nie kojarzyłam go z pustynią i słońcem. Owszem zapach jest bardzo ciepły i suchy ale dopiero teraz widzę, że świetnie oddaje znaczenie swojej nazwy. Tak, to pustynia, sucha, parna, smagana popołudniowym słońcem, w powietrzu unosi się orient. Od razu czuć że to jakiś odległy rejon na kuli ziemskiej. Odległy i... zapomniany. Jest w nim jakaś niewyjaśniona nostalgia i smutek, gorycz minionych, lepszych czasów. Za każdym razem gdy go użyję staje mi przed oczami moja nauczycielka j. polskiego z podstawówki. Dojrzała pani, który lubowała się (jak mi sie wtedy wydawało) w olejkach ze sklepów indyjskich. W latach 90' takie sklepy były bardzo modne. A może ona nosiła Dune? Wtedy to było dla mnie niewyobrażalne, że może być to zapach drogich perfum. Bo takim aromatem pachną starsze panie w kościelnych ławkach... Ale... czuję całe to uwielbiane piękno w Dune. Doceniam go i szanuję jego bogaty styl, taki prawdziwy, konkretny, trochę staromodny, zakurzony. Po prostu klasyczny. To elegancja i klasa starego typu. Myślę, że tak mogłyby pachnieć bohaterki moich ulubionych filmów "noir" z lat 40stych :) Pasuje do idealnie skrojonych, opiętych kostiumów, pięknie ułożonych, lśnących włosów, futer i przepychu. A ja uwielbiam przenosić się do tych czasów, dlatego czasami użyję Dune, zwykle w domowym zaciszu. Może kiedyś się odważę i będę ubierać częściej. Zraziłam się, gdy usłyszałam od kilku osób, że pachnę jak stara babcia. Dlatego póki co uśmiecham się z sentymentem na widok resztki płynu w mojej buteleczce z Pewexu i co jakiś czas nie zważając na otaczający świat przenoszę się dzięki niemu do magicznego świata dawnych czasów... Przyznaję- stara wersja nieco mnie przytłacza swoją mocą. Potrafi boleć mnie od nich głowa. Jednocześnie ta moc przyciąga i intryguje. Chętnie poznam nową, współczesną wersję po reformulacji, być może szybciej będzie nam po drodze. Kiedy najlepiej go ubrać? Teoretycznie bardzo pasuje do klimatu jesieni, ale ja wolę go ubrać w bardziej wesołym, słonecznym dniu. Aktualnie używam nawet latem i nie dusi ani nie wykręca nosa. Edycja: Obecnie Dune kojarzy mi się tylko i wyłącznie z książką "Jestem żoną szejka" L. Shukri,. To były właśnie ulubione perfumy głównej bohaterki, Polki, która jako żona szejka żyła w niewyobrażalnym luksusie, pozwalając sobie na wszelkie dobra tego świata ale mało kto wiedział, że jej życie nie jest tak bajkowe jak sam zapach, którego aurą na stałe się otaczała. Książka ta idealnie oddaje klimat Dune, dlatego bardzo polecam zapoznanie się z nią i oczywiście z samym zapachem.

Dostałam go po raz pierwszy na 18 - wtedy kompletnie nie zdając sobie sprawy kim i czym w kulturze jest Dior. Do dziś kojarzę go niezwykle czule i staram się mieć właśnie wtedy kiedy potrzebuję mieć 100% pewność i świadomość samej siebie. Poszczególne nuty pięknie się przeplatają nie schodzą gwałtownie z skóry, raczej dają wrażenie mieszania się ciepłych letnich zapachów. Bardzo trwały natomiast w subtelny, nie przeszkadzający sposób. Trochę przewrotnie polecam na jesień a potem - jesli jeszcze zostanie na wiosnę - przypomina wszystko za czym tęsknimy - wszystko co za i przed nami. Zdecydowanie ponadczasowy - można kupować w ciemno każdej kobiecie!

Bardzo lubię takie zapachy - na późne lato lub wczesną jesień. Ciepłe, otulające. Dune jest jednym z moich wieloletnich ulubieńców. Używam tych perfum od wielu lat i często kupuje je właśnie na jesień, bo to z nią mi się najbardziej kojarzą. Są bardzo trwałe, mają piękny flakonik.

Za każdym razem jak wącham Dior Dune czuję jakby mnie ktoś obsypał korą z drzew, taką suchą i intensywnie pachnącą. Jeśli kiedykolwiek spędzaliście wolny czas nad brzegiem morza w bardzo ciepłe lato, na pewno szukaliście schronienia w okolicznym lesie. Wkraczając w jego cień od razu uderzał w nas surowy zapach zmęczonego skwarem i spragnionego deszczu drewna. Co więcej unoszące się wszędzie ciężkie i parne powietrze dociążało posmak suchości w nosie. Równie dobrze moglibyśmy stać pośrodku tartaku w upale, gdzie zewsząd lecą wióry lub na popalonej łące od słońca otoczonej wysokimi drzewami, ale myślę, że 99% osób skojarzy ten aromat właśnie z nadmorskim lasem, dzięki balsamicznemu dodatkowi, który jest charakterystyczny dla plaży, piasku i otaczającej je zieleni. Poza tym jako ciekawostka dodam, że „Dune” w języku angielskim znaczy „wydma”, więc i nazwa jakże trafna nieprawdaż? ???? Dior Dune to perfumy zahaczające o niszę, unikalne w swojej kategorii i ponadczasowe. Zdecydowane, linearne i jednocześnie trudne. Skomplikowane w swej prostocie zaintrygują wszystkich tych, którzy oczekują od zapachu czegoś innego, mającego swój unikalny wydźwięk i emanujące stanowczością. Wielbiciele drzewa sandałowego będą zachwyceni. Brak tu wszechobecnej słodyczy, znajdziemy natomiast nutę niepewnej i tajemniczej surowości. Według mnie trzeba nie lada charakteru, aby udźwignąć ciężar panującej tu atmosfery rozgrzanego piasku na Saharze. Nie polecam zakupu tych perfum w ciemno i koniecznie namawiam do wcześniejszego zapoznania się z nimi. Nie wyobrażam sobie beztroskiej nastolatki otulonej Dune, raczej kieruję go w kierunku dojrzałych i zdecydowanych osobowości, dla kobiet z klasą.

Ach, Dune ... moje pierwsze drogie i dorosłe perfumy. Związane z moimi najpiękniejszymi wspomnieniami, z moją młodością i beztroską. Pamiętam jak kupiłam je sobie w Paryżu podczas pierwszego w życiu wyjazdu zagranicznego. Pamiętam jak skrapiałam się nimi (oczywiście w nadmiarze) pędząc na pierwsze poważne randki. Dune na zawsze pozostanie dla mnie zapachem wyjątkowym, niepowtarzalnym, wywołującym wspomnienia. No ale to sprawy subiektywne, a teraz do rzeczy. Od czasów nastoletnich kilkukrotnie zdarzało mi się używać tych perfum i później, w wieku bardziej dojrzałym. Za każdym razem zapach mnie zachwycał swoją nieoczywistą słodyczą połączoną z czymś pikantnym, zmysłowym. Zapach był wielowymiarowy, stopniowo uwalniały się kolejne nuty, pięknie się rozwijał na ciepłej skórze. Nigdy nie miałam także zastrzeżeń co do jego trwałości. Niestety na razie chyba nie odważę się sięgnąć ponownie po ten zapach. Z biegiem lat coraz bardziej cenię sobie oryginalność i indywidualizm. Natomiast w niedalekiej przeszłości zdarzyły mi się już kilkukrotnie sytuacje, kiedy np. weszłam do pomieszczenia, w którym było kilka kobiet i WSZYSTKIE pachniałyśmy Dune. W moim pokoleniu jest to zapach kultowy, a to przekłada się na jego dużą (dla mnie - zbyt dużą) popularność. Powoli się to zmienia, zapachów jest coraz więcej, mamy więc większą różnorodność - spokojnie poczekam sobie, aż Dune zostanie zapomniane. Wtedy do niego powrócę.

Myślę, że perfumy to najbardziej indywidualna kwestia, jakość, typ i rodzaj składników nienalezienie od tego jak są dobre po prostu nie muszą się podobać i tak jest z tym zapachem - dwa razy ktoś obcy skomentował mój zapach w mojej obecności w bardzo niewyszukany sposób i to poza brakiem kultury dowodzi, że nie są dla każdego. Jak dla mnie jest bardzo kobiecy, elegancki i konkretny, nie można go z niczym pomylić moim zdaniem to jedno z najlepiej podanych drzew sandałowych wśród perfum, jest w moim domu od momentu premiery i tak zostanie.

Dune to zapach pasty do podłóg w starym stylu. Zapach kamiennej posadzki w średniowiecznym klasztorze, gdzieś w Prowansji a może w Andaluzji. Piękna mniszka pracowicie poleruje klasztorne korytarze. Słychać chlupot wody w wiaderku, zwielokrotniony przez echo kamiennych krużganków. A oto druga mniszka, w klasztornym ogrodzie plewi grządki marchwi. Gorzki zapach naci marchwi rozchodzi się w rześkim porannym powietrzu. Sterty naci wymieszanej ze świeżą ziemią, nuta ostra, wytrawna. Jest coś jeszcze.: słona bryza od morza. Ale skądś doszedł nieoczekiwany, zwiewny ślad ambry... Skąd ambra tutaj, w tym klasztorze? Czyżby mniszki nie do końca rozstały się z przyjemnościami życia ziemskiego i w tajemnicy przed mateczką przełożoną przemyciły do klasztoru arabskie pachnidła? Pozostanie to niedokończoną historią, bo to już koniec. Od momentu aplikacji zapach wyczuwałam przez jakieś 5 minut. Wwąchując się w nadgarstek - jakiś kwadrans. A potem już nic. I nigdy nikt Dune'a ode mnie nie poczuł ( a pytałam różnych osób). Nic. Totalnie. Także na ubraniach nic. Anihilacja. A szkoda, bo zapach bardzo ciekawy (i drogi). Nie będzie powtórki, ponieważ po co mi perfumy które na mnie nie pachną - a dodam, że były świeże i aplikowane prawidłowo. Zakupiłam flakon 30 ml Dune. Zużyłam w tempie ekspresowym.

Na rynku jest od prawie 27 lat...wypadało poznać ten klasyk.Ta woda toaletowa ma trwałość ekstremalną,pewnie lepszą niż niejedne perfumy.Zapach wyrafinowany,dla świadomych już kobiet.Przypomina mi bardzo morze.Maja w sobie jakas gorzko-słoną nute.Dobrze nosi sie je jesienia i zimą.Wsród dzisiejszych słodkich zapachów Dune to wisienka na torcie.Cos innego,czym nie pachnie pol Warszawy a jednoczesnie pojawiaja sie pytania i komplementy.