Aloesove Pink, Nawilżający krem do twarzy na dzień SPF 30 

Krem zawiera ostre drobiny, które czuć jak peeling, jak się nakłada na twarz. Drobiny świecą jak brokat. W opisie kremu, nie ma o tym informacji. Krem długo się wchłania i jest lepki.

Ja wiem, że Sylveco z rok/dwa lata temu miało aferę spfową. Tylko, że pokusiło. Filtr 30, akurat na wczesną wiosnę. I jeszcze targi online były więc taniej. Na dodatek akurat kończył mi się krem z filtrem. Kupiłam. Zużyłam. Dawno nie miałam kremu, z którym wpadłabym w taką relację love-hate. Dawno nie miałam tak dziwnego kremu. Kolor: bladożółty. Na szczęście nie wybarwiał skóry. Konsystencja: rzadka, lejąca się, bardziej emulsyjna. Co ciekawe - jak się go rozsmarowywało to czuć pod palcami jakby szuranie drobin i faktycznie coś się na twarzy świeci po użyciu go. Zapach: tak jakby ktoś do wersji klasycznej kosmetyków aloesove dodał coś kwiatowego. Ani ziębił ani parzył. Mówiąc o tym kremie muszę poruszyć kilka aspektów. Zacznę od tego co bardzo mi się podobało - mianowicie efekt nawilżenia i rozświetlenia. Jeśli mam być szczera ja się z kremami z witaminą C i pochodnymi nie lubię - serum tak, kremy z jakiegoś powodu często mnie uczulają i podrażniają. Ten tego nie robił, mało tego przy regularnym stosowaniu rozjaśniał wszystkie możliwe przebarwienia. Działał lepiej niż większość serum rozjaśniających jakich do tej pory miałam. Nawilżał również bardzo przyzwoicie - podczas stosowania go nie było mowy o jakiejkolwiek suchej skórce, podrażnieniu. Nie zatykał również porów, ani nie powodował wysypów wyprysków. Minus: lepkość. Jakie on miał lepkie wykończenie. To aż ciężko opisać. Ja miałam wrażenie, że on się praktycznie nie wchłania. Producent zalecał nakładanie dwóch pompek - dla mnie to była ilość nie do wpracowania w skórę. Nieważne czy stosowałam go solo, czy pod makijaż. Próbowałam go z różnymi tonikami i serum - lepił się. Trzy różne podkłady - lepił się. Cztery rodzaje pudrów, w tym moja ulubiona Claresa i kultowy puder ryżowy z Paese - nosz do choroby jasnej lepił się. Makijaże się na nim ciastkowały, wyświecały po pół godzinie. Noszony solo i tylko przypudrowany świecił się jak psu jajca. Mi już naprawdę zbrakło pomysłów jak go ugrać żeby było dobrze i koniec końców się poddałam. Nosiłam go solo bo szkoda mi było innych kosmetyków na niego. Co do opakowania: typowy airless od sylveco. Nakładał bardzo duże dozy produktu. Tak jak wspominałam wcześniej - producent zalecał dwie dozy. Wklepanie tego w skórę było koszmarem. Tak samo zresztą jak późniejsza reaplikacja. Cena - regularna u producenta 69zł. Ja kupowałam na targach online więc był sporo tańszy. Wystarczył na miesiąc i tydzień przy codziennym stosowaniu. Ogólnie zastanawiam się jak można zrobić jednocześnie tak dobry krem rozjaśniający i tak zły krem na dzień. Bo gdyby nie ten filtr (umówmy się, jego zawartość sprawia, że jest on dedykowany na dzień), wrzuciłabym go do wieczornej rutyny i byłabym szczęśliwym człowiekiem. A tak było mi go szkoda i go męczyłam. Może komuś o bardziej suchej cerze sprawdzi się lepiej. Ja jednak spasuję. Przynajmniej z tą wersją, bo spróbuję tej na noc.