Aluminum Hydroxide właściowości i zastosowanie

Wodorotlenek glinu – właściwości, zastosowanie

Wodorotlenek glinu (Aluminum Hydroxide) to biały barwnik kosmetyczny o krystalicznej strukturze podobnej do miki. Zapewnia świetlistość i głębię koloru w produktach do makijażu. Zmniejsza także przepuszczalność światła i pochłania wilgoć. Występuje w różnego rodzaju kremach, balsamach i mydłach, a wykorzystany w pastach do zębów ściera płytkę nazębną i poleruje szkliwo.

Spis treści:

• Wodorotlenek glinu – właściwości
• Zastosowanie wodorotlenku glinu w kosmetykach
• W jakich kosmetykach można znaleźć wodorotlenek glinu?
• Czy wodorotlenek glinu jest bezpieczny?
• Z czym nie łączyć wodorotlenku glinu?
• Czy wodorotlenek glinu jest składnikiem pochodzenia naturalnego?
• Efekty uboczne
• Wpływ wodorotlenku glinu na środowisko naturalne

Wodorotlenek glinu – właściwości

Wodorotlenek glinu jest nieorganicznym związkiem chemicznym występującym naturalnie jako gibbsyt – minerał, element skał osadowych stanowiących rudę glinu.

Składnik ten ma charakter amfoteryczny, co oznacza, że wchodzi w reakcje zarówno z kwasami, jak i zasadami. Po wysuszeniu przyjmuje postać białego, krystalicznego proszku. Nie rozpuszcza się w etanolu. W terminologii INCI występuje pod nazwą CI 77002, gdzie CI (ang. Colour Index) jest oznaczeniem koloru, jaki nadaje kosmetykom. Ma właściwości, które sprawiają, że wpływa nie tylko na barwę, ale także na jego lepkość, wilgotność i współczynnik przepuszczania światła.

Zastosowanie wodorotlenku glinu w kosmetykach

Wodorotlenek glinu jest białym barwnikiem wykorzystywanym zarówno w kosmetykach do makijażu i lakierach do paznokci, jak i produktach do higieny i pielęgnacji skóry. Nie ulega rozpadowi w kontakcie z wodorotlenkiem sodu (sodą kaustyczną), dlatego sprawdza się jako składnik mydeł w kostce. Biała barwa wodorotlenku glinu nie jest jego jedynym atutem. Ma zastosowanie jako:

• modyfikator reologii – wpływa na lepkość i właściwości sensoryczne produktu, zapobiega zbrylaniu i ułatwia rozprowadzanie go na skórze;
• substancja zmętniająca – zmniejsza przepuszczalność światła w klarownych kosmetykach;
• pochłaniacz wilgoci – redukuje problem pocenia, matuje tłustą cerę, ściąga pory skóry, pozwala na dłuższe utrzymanie makijażu w wilgotnych warunkach;
• humektant – zapobiega krystalizacji i wysuszaniu produktu, np. przy ujściu butelki lub tubki, a także wykazuje działanie nawilżające;
• antyperspirant – powoduje ścinanie białka w kanałach gruczołów potowych, co prowadzi do ich zwężenia i ograniczenia produkcji potu, a ponadto neutralizuje przykry zapach wydzieliny;
• pochłaniacz promieniowania UV – jest substancją pomocniczą w kremach do opalania – zamiast wnikać w skórę, tworzy warstwę refrakcyjną, która pomaga odbijać promienie UV.

Wodorotlenek glinu dodawany jest także do past do zębów, ponieważ ułatwia ścieranie płytki nazębnej i poleruje szkliwo. Działa przeciwpróchniczo i pozwala utrzymać odpowiednią higienę jamy ustnej.

W jakich kosmetykach można znaleźć wodorotlenek glinu?

Wodorotlenek glinu służy jako barwnik oraz pochłaniacz wilgoci i promieniowania UV, a także wpływa na konsystencję produktu. Można go znaleźć w wielu kosmetykach myjących i przeznaczonych do codziennej pielęgnacji skóry i jamy ustnej. Składnik pod nazwą CI 77002 lub Aluminum Hydroxide występuje na etykietach:

• antyperspirantów,
• produktów do makijażu, takich jak szminki, podkłady, pudry, cienie do oczu,
• lakierów do paznokci,
• kremów do twarzy,
• mydeł,
• żeli pod prysznic,
• produktów do demakijażu,
• peelingów,
• balsamów do opalania,
• past do zębów i płynów do płukania jamy ustnej.

Wodorotlenek glinu znajduje się na liście środków barwiących dopuszczonych do stosowania w kosmetykach w Rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady nr 1223/2009 z 30 listopada 2009 roku, przy czym nie jest określone jego maksymalne stężenie w preparacie gotowym do użycia ani rodzaj produktów, w których może występować.

Czy wodorotlenek glinu jest bezpieczny?

Związki glinu, czyli aluminium, zyskały rozgłos jako szkodliwy składnik antyperspirantów, który rzekomo wchłania się do organizmu przez skórę pod pachami i przyczynia się m.in. do powstawania nowotworów piersi. Są to jednak obawy w żaden sposób niepotwierdzone badaniami.

Aluminium jest trzecim najczęściej występującym na świecie pierwiastkiem – bardziej powszechne od niego są tylko tlen i krzem. Występuje w glebie i przedostaje się do organizmu człowieka poprzez wodę oraz pożywienie, nie wpływając negatywnie na jego zdrowie. Związki aluminium zawarte w kosmetykach, w tym wodorotlenek glinu, wchłaniają się przez naskórek w niewielkiej ilości i nie kumulują się w organizmie.

Ponadto wpływ soli glinu na człowieka jest nieustannie badany przez niezależne organizacje naukowe, np. Komitet Naukowy UE ds. Bezpieczeństwa Konsumentów (SCCS). Określa on bezpieczne stężenie tego typu związków w przeliczeniu na aluminium:

• w antyperspirantach w sprayu – 10,60%,
• w innych antyperspirantach – 6,25%,
• w pastach do zębów – 2,65%,
• w pomadkach – 0,77%.

Z czym nie łączyć wodorotlenku glinu?

Nie ma danych na temat niekorzystnych interakcji wodorotlenku glinu z innymi substancjami wykorzystywanymi w kosmetykach. Może być łączony z sodą kaustyczną w celu produkcji mydła.

Czy wodorotlenek glinu jest składnikiem pochodzenia naturalnego?

Chociaż wodorotlenek glinu występuje naturalnie w skałach osadowych, w celach komercyjnych otrzymywany jest na drodze procesu Bayera, w którym powstaje na skutek wytrącania z roztworu glinianu sodu. Jest substancją półsyntetyczną i może być wykorzystywany w produktach wegańskich.

Efekty uboczne

Wodorotlenek glinu jest łagodny dla skóry i ma niski potencjał alergenny. Nie ma przeciwwskazań, żeby kosmetyki z tym składnikiem stosowały kobiety w ciąży.

Wpływ wodorotlenku glinu na środowisko naturalne

Glin w dużej ilości jest toksyczny dla organizmów wodnych. Jego negatywny wpływ na środowisko wynika z kwaśnych opadów atmosferycznych, które prowadzą do wzrostu stężenia aluminium w roztworze glebowym i wodach słodkich. Ponadto związek ten może przedostawać się do lądowych łańcuchów pokarmowych za pośrednictwem zanieczyszczonych nim bezkręgowców i roślin.